کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
نتایج زیر ناقص است. برای مشاهدهٔ موارد بیشتر روی دکمه کلیک نمایید. جستوجوی بیشتر
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
نمازی پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
-
نمازگزار
واژگان مترادف و متضاد
ماموم، مصلی، نمازخوان، نمازکن، نمازگر، نمازی
-
آفرینگان
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) [پهلوی: āfringān] ‹آفرنگان› 'āfaringān در آیین زردشتی، نمازی که در بعضی اوقات، بهویژه در جشنها میخوانند.
-
وتر
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) [عربی، جمع: اَوْتار] [قدیمی] va(e)tr ۱. فرد؛ طاق؛ تنها.۲. (فقه) نمازی که فقط یک رکعت دارد.
-
تحیض
فرهنگ فارسی عمید
(اسم مصدر) [عربی] [قدیمی] tahayyoz حایض شدن؛ در حالت حیض و بینمازی قرار گرفتن زن.
-
نمازخوان
لغتنامه دهخدا
نمازخوان . [ ن َ خوا / خا ] (نف مرکب ) نمازی . که نماز خواند. نمازگزار.
-
آغال
لغتنامه دهخدا
آغال . (اِمص ) آغالش : ترک آغال و فتنه سازی کن جامه ٔ خُلق خود نمازی کن .؟
-
فرادی
فرهنگ فارسی معین
(فُ دا) [ ع . ] (ص .) ج . فَرَد؛ تک ، تنها. ؛ نماز ~ نمازی که تنها خوانده شود. مق نماز جماعت .
-
ابوالدرس
لغتنامه دهخدا
ابوالدرس . [ اَ بُدْ دِ ] (ع اِ مرکب ) حیض . بی نمازی . (مهذب الاسماء).
-
ضیفة
لغتنامه دهخدا
ضیفة. [ض َ ف َ ] (ع ص ، اِ) تأنیث ضیف . زن مهمان . || زن حائض . || بی نمازی . (منتهی الارب ).
-
قاعدگی
لغتنامه دهخدا
قاعدگی . [ ع ِ دَ / دِ ] (حامص ) حیض . بی نمازی . خون دیدگی . عذر شدن . لک دیدن .
-
محیضة
لغتنامه دهخدا
محیضة. [ م َ ض َ ] (ع اِ) لته ٔ حیض . کهنه ٔ بی نمازی . حیضة. ج ، محائض . (منتهی الارب ).
-
محاض
لغتنامه دهخدا
محاض . [ م َ ] (ع مص ) حیض . محیض . بی نمازی شدن زن . (منتهی الارب ) (از تاج المصادربیهقی ).
-
ابوالمراءة
لغتنامه دهخدا
ابوالمراءة. [ اَ بُل ْ م َ ءَ ] (ع اِ مرکب ) شوی زن . زوج . شوهر. || حیض . بی نمازی .
-
حیض
لغتنامه دهخدا
حیض . [ ح ِ ی َ ] (ع اِ) ج ِ حیضَة،بی نمازی زنان . (منتهی الارب ).
-
فرادا
فرهنگ فارسی عمید
(صفت) [عربی: فرادیٰ] forādā ۱. [مقابلِ جماعت] (فقه) ویژگی نمازی که بهتنهایی خوانده شود.۲. (قید) بهتنهایی (خواندن نماز): نمازش را فرادا خواند.