کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
مفخر پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
مفخر
/mafxar/
معنی
۱. جای فخر کردن و نازیدن؛ محل افتخار.
۲. آنچه به آن فخر کنند.
فرهنگ فارسی عمید
مترادف و متضاد
۱. سرافراز، مباهی، مفتخر
۲. نازیدن
۳. مایهناز
دیکشنری
نتیجهای یافت نگردید.
-
جستوجوی دقیق
-
مفخر
واژگان مترادف و متضاد
۱. سرافراز، مباهی، مفتخر ۲. نازیدن ۳. مایهناز
-
مفخر
فرهنگ فارسی معین
(مَ خَ) [ ع . ] (اِ.) هرچه بدان فخر کنند.
-
مفخر
لغتنامه دهخدا
مفخر. [ م َ خ َ ] (ع اِمص ) مصدر میمی است به معنی فخر و نازیدن به چیزی . (غیاث ) (آنندراج ). مأخوذ از تازی ، فخر و نازش . (ناظم الاطباء) : ای تو را بر همه مهان منت ای تو را بر همه شهان مفخر. فرخی .دولت با تو گرفت صحبت دایم کرده ست از تو همیشه دولت م...
-
مفخر
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) [عربی] [قدیمی] mafxar ۱. جای فخر کردن و نازیدن؛ محل افتخار.۲. آنچه به آن فخر کنند.
-
جستوجو در متن
-
مباهی
واژگان مترادف و متضاد
سرافراز، سربلند، مفتخر، مفخر
-
مفتخر
واژگان مترادف و متضاد
بالنده، سرافراز، سربلند، مباهی، مفخر، نازنده ≠ مفتضح
-
داناتری
لغتنامه دهخدا
داناتری . [ ت َ ] (حامص مرکب ) حالت و چگونگی داناتر. داناتر بودن . اعلم بودن : مفخر شاهان بتواناتری نامور دهر بداناتری .نظامی .
-
برازیدن
فرهنگ فارسی عمید
(مصدر لازم) barāzidan ۱. شایسته بودن؛ شایستگی داشتن: گر سیستان بنازد بر شهرها برازد / زیرا که سیستان را زیبد به خواجه مفخر (فرخی: ۱۸۷ حاشیه).۲. زیبندگی داشتن؛ زیبنده بودن؛ نیکو نمودن.
-
تبریزیان
لغتنامه دهخدا
تبریزیان . [ ت َ ] (اِ) ج ِ تبریزی . مردم تبریز. آنانکه از تبریزند : شمس مگو مفخر تبریزیان هر که بمرد از دو جهان او نمرد. مولوی .رجوع به تبریز شود.
-
لخلخ
لغتنامه دهخدا
لخلخ . [ ل َ ل َ ] (ص ) بی گوشت . ضعیف . لاغر. (جهانگیری ) : مفخر تبریزیان شاه جهان شمس دین فربه و زفتت کند گرچه که تو لخلخی .مولوی .
-
خوب گمان
لغتنامه دهخدا
خوب گمان . [ گ ُ] (ص مرکب ) نیکوظن . باظن نکو. نیکوگمان : بتو کنند نو آبادیان همه مفخرکه فخر عالمی ای رادکف ّ خوب گمان .سنائی .
-
نازش
فرهنگ فارسی معین
(زِ) (اِمص .) 1 - استغنای معشوق . 2 - کرشمه کردن ، عشوه گری . 3 - فخر، تفاخر. 4 - موجب فخر،مفخر. 5 - تکبر، بزرگ منشی . 6 - نعمت ، رفاه . 7 - نوازش ، ملاطفت ، تسلی .
-
فلک تاج
لغتنامه دهخدا
فلک تاج . [ ف َ ل َ ] (ص مرکب ) آنکه تاج شاهی او آسمان باشد، یا از رفعت مقام به آسمان رسد : شاه فلک تاج سلیمان نگین مفخر آفاق ملک فخر دین .نظامی .
-
زیبیدن
فرهنگ فارسی عمید
(مصدر لازم) [قدیمی] zibidan ۱. شایسته بودن؛ سزاوار بودن: ◻︎ گر سیستان بنازد بر شهرها عجب نیست / زیرا که سیستان را زیبد به خواجه مفخر (فرخی: ۱۸۷).۲. خوبی و آراستگی داشتن؛ برازیدن.۳. شایسته و برازنده بودن چیزی برای چیز دیگر مثل لباس بهتن انسان.