کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
فوطه پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
فوطه
/fute/
معنی
۱. لنگ.
۲. [قدیمی] دستار.
فرهنگ فارسی عمید
مترادف و متضاد
بالاپوش، طیلسان، کمربند، لنگ
دیکشنری
نتیجهای یافت نگردید.
-
جستوجوی دقیق
-
فوطه
واژگان مترادف و متضاد
بالاپوش، طیلسان، کمربند، لنگ
-
فوطه
فرهنگ فارسی معین
(طِ) [ معر. ] (اِ.) نک فوته .
-
فوطه
لغتنامه دهخدا
فوطه . [ طَ / طِ ] (معرب ، اِ) معرب فوته . (فرهنگ فارسی معین ). لُنگ . ازار. بستن . بستنی . (از یادداشتهای مؤلف ) : و از بصره نعلین خیزد و فوطه های نیک . (حدود العالم ).ای نهاده به سر اندر کله دعوی جانْت پنهان شده در فوطه ٔ نادانی . ناصرخسرو.بر تن خ...
-
فوطه
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) [عربی: فوطَة، معرب، مٲخوذ از فارسی: فوته] ‹فوته› fute ۱. لنگ.۲. [قدیمی] دستار.
-
فوطه
لهجه و گویش تهرانی
لُنگ
-
واژههای مشابه
-
فوطه کردن
فرهنگ فارسی معین
( ~ . کَ دَ) [ معر - فا ] (مص م .) چاک دادن قبا.
-
فوطه ٔ نان
لغتنامه دهخدا
فوطه ٔ نان . [ طَ / طِ ی ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) جامه ای که بالای خوان می اندازند. (آنندراج ). پارچه ای که بالای خوان می اندازند. (فرهنگ فارسی معین ).
-
فوطه کردن
لغتنامه دهخدا
فوطه کردن . [ طَ / طِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) کنایه از قبا کردن جامه . (آنندراج ). چاک کردن . (فرهنگ فارسی معین ). مانند خرقه کردن که دریدن جامه از بی صبری در سوک یا جز آن باشد. (یادداشت مؤلف ) : من جامه بر وفات کرم فوطه کرده ام جز فیض لطف تو که فرودآرد...
-
فوطه باف
لغتنامه دهخدا
فوطه باف . [ طَ / طِ ] (نف مرکب )فوطه بافنده . آنکه فوطه بافد. (فرهنگ فارسی معین ).
-
فوطه بافی
لغتنامه دهخدا
فوطه بافی . [ طَ / طِ ] (حامص مرکب ) عمل و شغل فوطه باف . (فرهنگ فارسی معین ).
-
فوطه پوش
لغتنامه دهخدا
فوطه پوش . [ طَ / طِ ] (نف مرکب ) فوطه پوشنده .آنکه فوطه پوشد. آنکه فوطه به تن دارد : هر درختی چو فوطه پوش بتی است بر زمین اندرون کشان دامن .فرخی .
-
فوطه دار
لغتنامه دهخدا
فوطه دار. [ طَ / طِ] (نف مرکب ) فوطه دارنده . یکی از کارگران حمام که فوطه به کسان دهد و جامه های آنان را نگاه دارد. || کسی که فوطه بسته باشد. || در هند مأمور دولتی را گویند که وجوه رسیده از ولایات و ایالات تحویل او میشود. خزانه دار. (فرهنگ فارسی معی...
-
فوطه ربا
لغتنامه دهخدا
فوطه ربا. [ طَ / طِ رُ ] (نف مرکب ) فوطه رباینده . دزد و عیاری که فوطه و دستار از سر و دوش مردم می رباید. (فرهنگ فارسی معین ).
-
فوطه ربای
لغتنامه دهخدا
فوطه ربای . [ طَ / طِ رُ ] (نف مرکب ) رجوع به فوطه ربا شود.