کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
نتایج زیر ناقص است. برای مشاهدهٔ موارد بیشتر روی دکمه کلیک نمایید. جستوجوی بیشتر
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
شکسته بال پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
-
دندان شکسته
لغتنامه دهخدا
دندان شکسته . [ دَ ش ِ ک َ ت َ / ت ِ ] (ن مف مرکب ) که دندان وی شکسته باشد. که دندان وی را شکسته باشند. شکسته دندان . (یادداشت مؤلف ): دقم ؛ دندان شکسته از مردم و شتر، یا عام است . (منتهی الارب ). || مغلوب . رجوع به دندان شکستن شود.
-
زبان شکسته
لغتنامه دهخدا
زبان شکسته . [ زَ ش ِ ک َ ت َ / ت ِ ] (ن مف مرکب ) کژمژزبان . لال پتی : گویی زبان شکسته و گنگ است بت تراترکان همه شکسته ز بانگ تواند نون . عماره .رجوع به ناظم الاطباء ذیل شکسته زبان شود.
-
زبان شکسته
لغتنامه دهخدا
زبان شکسته . [ زَ ن ِ ش ِ ک َ ت َ / ت ِِ ] (ترکیب وصفی ،اِ مرکب ) کنایه از زبان لکنت دار. (آنندراج ). کنایه از زبان الکن . (مجموعه ٔ مترادفات ص 191) : تنها نه اشک راز مرا جسته جسته گفت غماز رنگ هم به زبان شکسته گفت . صائب .غبار خط به زبان شکسته میگوی...
-
شاخ شکسته
لغتنامه دهخدا
شاخ شکسته . [ ش ِ ک َ ت َ / ت ِ ] (ن مف مرکب ) مطیع و منقاد. (ناظم الاطباء).
-
قلعه شکسته
لغتنامه دهخدا
قلعه شکسته . [ ق َ ع َ ش ِ ک َ ت َ / ت ِ ] (اِخ ) قلعه ای است در نزدیکی تخت جمشید. (جغرافیای غرب ایران ص 131).
-
کاسه ٔ شکسته
لغتنامه دهخدا
کاسه ٔ شکسته . [ س َ / س ِ ی ِ ش ِ ک َ ت َ / ت ِ ] (اِخ ) کاسه ٔ درویشان . فکه . اکلیل شمالی .قصعة المساکین . و رجوع به هر یک از این مواد شود.
-
نام شکسته
لغتنامه دهخدا
نام شکسته . [ ش ِ ک َ ت َ / ت ِ ] (ن مف مرکب ) بدنام : زیر فلک نیست هیچ جنس و گر هست هست بنوعی ز دهر نام شکسته . خاقانی .با نام شکستگان نشستن نام من و نام خود شکستن .نظامی .
-
لب شکسته
لغتنامه دهخدا
لب شکسته .[ ل َ ش ِ ک َ ت َ / ت ِ ] (ن مف مرکب ) (کاسه و جز آن ) که کمی از لب و دهانه ٔ آن پریده و افتاده : آن دیگ لب شکسته ٔ صابون پزی ز من آن چمچه ٔ هریسه و حلوا از آن تو.وحشی .
-
بار شکسته
لغتنامه دهخدا
بار شکسته . [ رِ ش ِ ک َ ت َ / ت ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) مجلس پادشاهی پایان یافته . بارگسسته . بهم خورده . تمام شده . خاتمه یافته : هرگز نشود دامن زایر بدر اواز شِستَن و نایافتن بار شکسته . سوزنی .و رجوع به بار گسستن شود.
-
بام شکسته
لغتنامه دهخدا
بام شکسته . [ ش ِ ک َ ت َ / ت ِ ] (ص مرکب ) که بام درهم فروریخته دارد. که بام نادرست و خراب دارد. بام فروریخته . شکسته بام . خراب . ویران : یارب کی بینم آسیای فلک راآب زده ، سنگ سوده ، بام شکسته . خاقانی .|| (بااضافه ) بام ویران و درهم فروریخته .
-
چشم شکسته
لغتنامه دهخدا
چشم شکسته . [ چ َ / چ ِ م ِ ش َ / ش ِ ک َ ت َ / ت ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) چشم سفید و دیده ٔ سفید : نقش نگه درست ز خطش نشسته است این سرمه مومیایی چشم شکسته است نجف قلی خان (از آنندراج )رجوع به چشم سفید شود.
-
توبه شکسته
لغتنامه دهخدا
توبه شکسته . [ ت َ /تُو ب َ / ب ِ ش ِ ک َ ت َ / ت ِ ] (ن مف مرکب ) بازگشته به گناه . سر باززده از توبه و عهد و میثاق . کسی که توبه ٔ خود را با گناه تازه باطل کرده باشد : عاشقی توبه شکسته همچو من از طواف خمستان آمد برون . خاقانی .رجوع به توبه شکستن و ...
-
دل شکسته
فرهنگ فارسی عمید
(صفت مفعولی) [مجاز] delšekaste ۱. رنجیده؛ آزرده.۲. ناامید.
-
شکسته بسته
فرهنگ فارسی عمید
(صفت مفعولی) ‹شکسته و بسته› [مجاز] šekastebaste ۱. فرسوده و مستعمل.۲. نامفهوم.۳. (قید) با حالت نامفهوم.
-
شکسته بند
فرهنگ فارسی عمید
(اسم، صفت فاعلی) (پزشکی) šekasteband کسی که استخوانهای شکستۀ بدن را میبندد و معالجه میکند؛ آروبند.