کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
نتایج زیر ناقص است. برای مشاهدهٔ موارد بیشتر روی دکمه کلیک نمایید. جستوجوی بیشتر
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
شوره ستان پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
-
شوره بوم
لغتنامه دهخدا
شوره بوم . [ رَ / رِ ] (اِ مرکب ) زمین شوره زار. زمین بی حاصل . (ناظم الاطباء). شوربوم . (فرهنگ فارسی معین ) : دریغ است با سفله گفتن علوم که ضایع شود تخم در شوره بوم . سعدی .- تخم در شوره بوم کاشتن ؛ کنایه از کار بیهوده و بی حاصل کردن : نیکویی با بدا...
-
شوره پشت
لغتنامه دهخدا
شوره پشت . [ رَ /رِ پ ُ ] (ص مرکب ) سرکش و نافرمان . (ناظم الاطباء).
-
شوره پشتی
لغتنامه دهخدا
شوره پشتی . [ رَ / رِ پ ُ ] (حامص مرکب ) شوخی و کج ادائی . (غیاث اللغات ) (آنندراج ).
-
شوره خاک
لغتنامه دهخدا
شوره خاک . [ رَ / رِ ] (اِ مرکب ) خاک شوره . خاک شور : شوره خاکی را کز تخم تهی است فتح باب از نم مژگان چه کنم . خاقانی .کنم از شوره خاک شیره ٔپاک این کرامات بین که من دارم .خاقانی .
-
شوره خره
لغتنامه دهخدا
شوره خره . [ رَ / رِ خ َرْ رَ / رِ ](ص مرکب ) سخت شور. طعام یا آب مایع چون آش و غیره نهایت شور. (یادداشت مؤلف ). و رجوع به شورخره شود.
-
شوره دشت
لغتنامه دهخدا
شوره دشت . [ رَ / رِ دَ ](اِ مرکب ) صحرای شوره زار. دشت شوره زار : ندیدند کس را کز آن شوره دشت به مأواگه خویشتن بازگشت .نظامی .
-
شوره دل
لغتنامه دهخدا
شوره دل . [ رَ دِ ] (اِخ ) دهی از دهستان ملایعقوب بخش مرکزی شهرستان سراب است و 466 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).
-
شوره رود
لغتنامه دهخدا
شوره رود. [ رِ ] (اِخ ) رودی است که از میان ولایت نیشابور میگذرد و آبهای جبال طرفین نیشابور بدو پیوندد و مجموع ولایات نیشابور بدان زراعت میکنند. (از نزهةالقلوب ج 3 صص 226 - 227).
-
شوره زار
لغتنامه دهخدا
شوره زار. [ رَ /رِ ] (اِ مرکب ) شورستان . شورسان . (یادداشت مؤلف ). زمینی که دارای شوره باشد. (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین ). کویر. (صحاح الفرس ). شورکات . شوره کات . زمین شور. (ناظم الاطباء). زمین پر از شوره که در آن گیاه نروید. شوره زمین . (فر...
-
شوره زمین
لغتنامه دهخدا
شوره زمین . [ رَ / رِ زَ ] (اِ مرکب ) شوره زار. (فرهنگ فارسی معین ) : ور ایدون که دشمن شود دوستداربه شوره زمین تخم نیکی مکار. فردوسی .بسا شوره زمین کز آبناکی دهان تشنگان را کرد خاکی . نظامی .در فراهان شوره زمینی بود که شتر با بار و اسب با سوار بدان ف...
-
شوره فروش
لغتنامه دهخدا
شوره فروش . [ رَ / رِ ف ُ ] (نف مرکب ) فروشنده ٔ شوره . فروشنده ٔ ازتات پتاسیم : ملاح ؛ شوره فروش . (منتهی الارب ).
-
شوره قاع
لغتنامه دهخدا
شوره قاع . [ رَ / رِ ] (اِ مرکب ) شوره زار. شوره زمین : نه روشن دلی آید از تیره اصلی نه نیلوفری روید از شوره قاعی .خاقانی .
-
شوره گر
لغتنامه دهخدا
شوره گر. [ رَ / رِ گ َ ] (ص مرکب ) کسی که شوره می سازد. (ناظم الاطباء).
-
شوره گیاه
لغتنامه دهخدا
شوره گیاه . [ رَ / رِ ] (اِ مرکب ) گیاه شور. گیاه و علف شور و نمکین : جَعم ؛ آرزومند گشتن شتر به شوره گیاه . طَحْماء؛ شوره گیاه . غذامة؛ نوعی از شوره گیاه . قضام ؛ نوعی از شوره گیاه . ملاح ؛ شوره گیاه . (منتهی الارب ).
-
شوره ناک
لغتنامه دهخدا
شوره ناک . [ رَ / رِ ] (ص مرکب ) شوره دار. دارای شوره . (ناظم الاطباء): سبخة؛ زمین شوره ناک . (منتهی الارب ) : تن ما یکی خانه دان شوره ناک که ریزد همی اندک اندکش خاک .اسدی .