کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
سیاوش کسرایی پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
-
جستوجوی دقیق
-
سیاوش کسرایی
واژهنامه آزاد
سیاوش کَسرائی (۵ اسفند ۱۳۰۵ هشت بهشت اصفهان - ۱۹ بهمن ۱۳۷۴ وین) شاعر و نقاش. سیاوش کسرائی سُراینده منظومهٔ «آرش کمانگیر»، نخستین منظومۀ حماسی نیمایی است. وی یکی از شاگردان نیما یوشیج بود که به سبک شعر او وفادار ماند. از جمله مجموعه شعرهای به جای ماند...
-
واژههای مشابه
-
کین سیاوش
لغتنامه دهخدا
کین سیاوش . [ن ِ وَ / وُ / وو ] (اِخ ) کینه ٔ سیاوش . نام لحنی است از سی لحن باربد. (فرهنگ رشیدی ) (آنندراج ). نام لحن بیستم از جمله ٔ سی لحن باربد. (برهان ) : واهل بخارا را بر کشتن سیاوش سرودهای عجیب است و مطربان آن سرودها را کین سیاوش گویند. (تاریخ...
-
کینه ٔ سیاوش
لغتنامه دهخدا
کینه ٔ سیاوش . [ ن َ / ن ِ ی ِ وَ / وُ / وو ] (اِخ ) به معنی کین سیاوش است که نام لحن بیستم باشد از سی لحن باربد. (برهان ) (ناظم الاطباء) : خرمتر از بهار و سراید به زیر و بم گه کینه ٔ سیاوش و گه سبزه ٔ بهار.ازرقی (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
-
خون سیاوش
فرهنگ فارسی معین
(نِ وُ) (اِمر.) نک خون سیاوشان .
-
کین سیاوش
فرهنگ فارسی معین
(وُ) (اِمر.) = کینة سیاوش : نام لحن بیستم از سی لحن باربد.
-
دم سیاوش
لغتنامه دهخدا
دم سیاوش . [ دَ م ِ وُ ] (اِ مرکب ) چوبی است که جامه ٔ سرخ بدان زنند، و آن را خون سیاوش وخون سیاوشان و دار پرنیان و سیاوشان نیز گویند و به تازی دم الاخوین و به هندی بکم گویند، و وجه تسمیه آن است که چون افراسیاب سیاوش را کشت جایی که خون او بر زمین ریخ...
-
دیزج سیاوش
لغتنامه دهخدا
دیزج سیاوش . [ زَ وُ ] (اِخ )دهی است از دهستان روضه چای بخش حومه ٔ شهرستان ارومیه با 300 تن سکنه . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4).
-
سوک سیاوش
لغتنامه دهخدا
سوک سیاوش . [ ک ِ وَ ] (اِ مرکب ) نام آهنگی است .
-
سوگ سیاوش
لغتنامه دهخدا
سوگ سیاوش . [ گ ِ وَ ] (اِ مرکب ) نام لحنی از موسیقی . (یادداشت بخط مؤلف ).
-
سیاوش آباد
لغتنامه دهخدا
سیاوش آباد. [ وَ ] (اِخ ) دهی است از دهستان سیلاخوربخش الیگودرز شهرستان بروجرد. دارای 478 تن سکنه . آب آن از چاه و قنات . محصول آنجا غلات . شغل اهالی زراعت و گله داری است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4).
-
سیاوش آباد
لغتنامه دهخدا
سیاوش آباد. [ وَ] (اِخ ) همان سیاوخش آباد است . (برهان ) (آنندراج ).
-
سیاوش کلا
لغتنامه دهخدا
سیاوش کلا. [ وَ ک َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان قره طغان بخش بهشهر شهرستان ساری . دارای 190 تن سکنه . آب آن از رودخانه ٔ نکا. محصول آنجا برنج ، غلات و مختصر مرکبات است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 3).
-
سیاوش گرد
لغتنامه دهخدا
سیاوش گرد. [ وَ گ ِ ] (اِخ ) سیاوخش گرد است که نام شهر سیاوخش باشد. (برهان ). نام شهری بوده در توران که سیاوش آنرا بنام خود بناکرده . (آنندراج ).
-
پور سیاوش
لغتنامه دهخدا
پور سیاوش . [ رِ وَ ] (اِخ ) مراد کیخسرو است : چو پور سیاوش شنیدش پیام منم پیش رو، گفت بهرام نام . فردوسی .رجوع به پور سیاوخش و کیخسرو شود.