کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
سپوز پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
سپوز
/se(o)puz/
معنی
= سپوختن
فرهنگ فارسی عمید
دیکشنری
نتیجهای یافت نگردید.
-
جستوجوی دقیق
-
سپوز
لغتنامه دهخدا
سپوز. [ س ِ / س َ / س ُ ] (نف مرخم ) سپوزنده و خلاننده و درج کننده ، و همیشه بطور ترکیب استعمال میشود (ناظم الاطباء): جان سپوز؛ حیات بخش : خورش دادشان اندکی جانسپوزبدان تا گذارند روزی بروز. فردوسی .- خشک سپوز : منم کلوک خرافشار کنگ خشک سپوز. سوزنی .-...
-
سپوز
فرهنگ فارسی معین
(س ) (ص فا.) در ترکیب به معنی «سپوزنده » آید: کین سپوز.
-
سپوز
فرهنگ فارسی عمید
(بن مضارعِ سپوختن و سپوزیدن) [قدیمی] se(o)puz = سپوختن
-
واژههای مشابه
-
جان سپوز
لغتنامه دهخدا
جان سپوز. [ س ِ ] (نف مرکب ) مهلت بخش جان : خورش دادشان اندکی جان سپوزبدان تا گذارند روزی بروز. فردوسی .مؤلف فرهنگ شاهنامه آرد: ولف در لغت شاهنامه بمعنی مهلت بخش جان معنی کرده . (سپوختن را فرهنگها بمعنی خلانیدن و داخل کردن و بهم دوختن گفته و برآوردن...
-
خشک سپوز
لغتنامه دهخدا
خشک سپوز. [ خ ُ س ِ ] (نف مرکب ) آن که بوقت جماع با امردان موضع جماع را تر نکند : منم کلوک خرافشار و کِنگ خشک سپوز.(از فهرست دیوان سوزنی ).
-
جان سپوز
فرهنگ فارسی عمید
(صفت) jānse(o)puz آنکه یا آنچه اندکی جان و رمق بدهد: ◻︎ خورش دادشان اندکی جانسپوز / بدان تا گذارند روزی بهروز (فردوسی۱: ۱۹۳).
-
جستوجو در متن
-
سپوزیدن
لغتنامه دهخدا
سپوزیدن . [ س ِ / س َ / س ُ دَ ] (مص ) (از: سپوز + َیدن ، پسوند مصدری ) چیزی را بعنف و زور در چیزی فروبردن . (غیاث ) (آنندراج ) : ولی را گاه نه برگاه بنشان عدو را چاه کن در چاه بسپوز. سوزنی (از آنندراج ).چون دهد باد شهوتی جانش بر سپوز و سر از گریبانش...
-
سپوزنده
لغتنامه دهخدا
سپوزنده . [ س ِ / س ِ / س ُ زَ دَ / دِ ] (نف ) تأخیرکننده . (زمخشری ). رجوع به سپوز و سپوزیدن شود.
-
خرافشار
لغتنامه دهخدا
خرافشار. [ خ َ اَ ] (اِ) این لغت از فهرست دیوان سوزنی نقل شده است در این مصرع «منم کلوک خرافشار و گنگ وخشک سپوز». ظاهراً این «کلمه خرافسار» باید باشد.
-
سپوختن
فرهنگ فارسی عمید
(مصدر متعدی) [پهلوی: spōxtan] ‹اسپوختن› [قدیمی] se(o)puxtan ۱. چیزی را به زور و فشار در چیز دیگر فرو کردن؛ سپوزیدن؛ فروکردن؛ خلانیدن: ◻︎ تخم محنت بپاش در گلشان / خنجر کین سپوز در دلشان (ابوالعباس نِبجتی: شاعران بیدیوان: ۱۳۴).۲. راندن؛ دور کردن.
-
سپوزگار
لغتنامه دهخدا
سپوزگار. [ س ِ / س َ / س ُ ] (ص مرکب ) (از: سپوز + گار، پسوند مبالغه ) آنکه کارها را پس اندازد و تأخیر کند. (برهان ). سست و کاهل و کسی که کاری را بتأخیر کند و بازپس اندازد. (ناظم الاطباء) : هرکه باشد سپوزگار بدهرنوش با کام او بود چون زهر. ابوشکور ب...
-
کلوک
لغتنامه دهخدا
کلوک . [ ک َ ] (اِ) کودک بود امرد. (لغت فرس اسدی چ اقبال ص 303). پسر امرد را گویند. (برهان ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). امرد بی حیا که کنگ نیز گویند. (فرهنگ رشیدی ) : تا یکی خم بشکند ریزه شود سیصد سبوتامرد پیری به پیش او مرد سیصد کلوک .عسجدی (از لغت ...
-
سپوختن
لغتنامه دهخدا
سپوختن . [ س ِ / س َ / س ُ ت َ ] (مص ) (از: سپوخ ، سپوز + تن ، پسوند مصدری ) سپوزیدن . پهلوی «سپوختن » از «سپوج » ، پازند «سپوژ» (تأخیر، مهلت )، پازند «سپوختن » ، ارمنی «سپاژل » ، بتعویق انداختن . (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). چیزی را در چیزی بعنف و...