کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
سرزن پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
سرزن
/sarzan/
معنی
۱. (ورزش) در فوتبال، بازیکنی که در زدن ضربات با سر مهارت دارد.
۲. آنکه از اطاعت امری سر باز زند؛ سرکش؛ نافرمان؛ سرزننده.
فرهنگ فارسی عمید
دیکشنری
نتیجهای یافت نگردید.
-
جستوجوی دقیق
-
سرزن
لغتنامه دهخدا
سرزن . [ س َ زَ ] (نف مرکب ) سرکش و عنان پیچنده و نافرمان . (برهان ) (آنندراج ) : این چو مگس خون خور و دستاردارو آن چو خره سرزن و باطیلسان .خاقانی .
-
سرزن
فرهنگ فارسی عمید
(صفت فاعلی) sarzan ۱. (ورزش) در فوتبال، بازیکنی که در زدن ضربات با سر مهارت دارد.۲. آنکه از اطاعت امری سر باز زند؛ سرکش؛ نافرمان؛ سرزننده.
-
جستوجو در متن
-
قچباز
لغتنامه دهخدا
قچباز. [ ق ُ ] (نف مرکب ) قوچباز. آنکه گوسفندان سرزن (شاخ زن ) را با هم بجنگاند. (آنندراج ) : چو دیده جلوه قچباز خویش در میدان سر نشانده همی خورد عاشق حیران .سیفی (از آنندراج ) (بهار عجم ).
-
خونخور
لغتنامه دهخدا
خونخور. [خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) خورنده ٔ خون : این چو مگس خونخور و دستاردارو آن چو خره سرزن و با طیلسان . خاقانی . || کنایه از سفاک و خونریز : ای اژدهادم ار نه چو ضحاک خونخوری از طفل پادشاه جم آسا چه خواستی .خاقانی .
-
دستاردار
لغتنامه دهخدا
دستاردار. [ دَ ] (نف مرکب ) دستاردارنده .دستارور. معمم . (یادداشت مرحوم دهخدا) : این چو مگس خونخور و دستاردارو آن چوخره سرزن و باطیلسان . خاقانی . || دارنده ٔ سفره . سفره دار. متصدی سفره . || دارنده ٔ حوله . خادم و متصدی رومال و حوله .- دستاردار خوان...
-
میدان کشیدن
لغتنامه دهخدا
میدان کشیدن . [ م َ / م ِ ک َ / ک ِ دَ ] (مص مرکب ) خویشتن را جمع کرده پس رفتن از برای جستن و این در گوسفند سرزن ظاهر است . (آنندراج ). دورخیز کردن . خود راجمع کرده پس رفتن برای برجستن . (غیاث ) : گر سپند آسا ز آتش می گریزم دور نیست میکشم میدان که خو...
-
طیلسان
لغتنامه دهخدا
طیلسان . [ طَ ل َ ] (معرب ، اِ) بفتح طاء و تثلیث لام ، از قول عیاض و غیر او، چادر. معرب است ، اصله تالشان . (منتهی الارب ) (المغرب للمطرزی ). اعجمی معرب و الجمع طیالسه بالهاء و قد تکلمت به العرب . (المعرب جوالیقی ). و در تهذیب و نیز ارموی معرب تالشان...
-
دستار
لغتنامه دهخدا
دستار. [ دَ ] (اِ مرکب ) از: دست + ار، پسوند نسبت . مندیل و روپاک . (برهان ). روپاک و دستمال و شکوب و شوب و فوته . (ناظم الاطباء). بتوزه . بدرزه . دزک . دستا. دست خوش . شسته . شوب . فَدام . (منتهی الارب ). فلرز. فلرزنگ . فلغز. گرنک . لارزه . مندیل . ...