کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
زنگله پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
زنگله
/zangole/
معنی
= زنگوله
فرهنگ فارسی عمید
دیکشنری
نتیجهای یافت نگردید.
-
جستوجوی دقیق
-
زنگله
لغتنامه دهخدا
زنگله . [ زَ گ ُ ل َ ] (اِخ ) نام مبارزی تورانی که در جنگ دوازده رخ بر دست فروهل ایرانی کشته شد. (برهان ) (از فرهنگ رشیدی )(از شرفنامه ٔ منیری ) (از ناظم الاطباء) : و دیگر فروهل ابا زنگله برون تاختند از میان گله . فردوسی .رجوع به دوازده رخ شود.
-
زنگله
لغتنامه دهخدا
زنگله . [ زَ گ ُ ل َ / ل ِ ] (اِ مرکب ) زنگل . زنگوله . (فرهنگ رشیدی ) (انجمن آرا) (آنندراج ). مزید علیه زنگ که آواز میدهد. (آنندراج ). درا و جلاجل و زنگ را گویند. (برهان ). جلاجل که آن را زنگ نیز گویند. (از شرفنامه ٔ منیری ). زنگ که بر پای کودکان و ...
-
زنگله
لغتنامه دهخدا
زنگله . [ زِ گ ِ ل َ / ل ِ ] (اِ) خوشه ٔ کوچکی را گویند از انگور که جزو خوشه ٔ بزرگی باشد و باین معنی بجای لام رای بی نقطه (زنگره ) هم آمده است . (برهان ). هر یک از خوشه های کوچک انگور که مجموع آنها را خوشه گویند. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). یک جزء از...
-
زنگله
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) [قدیمی] zangole = زنگوله
-
واژههای مشابه
-
زَنگُله
لهجه و گویش بختیاری
zangola زنگوله، زنگ کوچک.
-
زنگُله
لهجه و گویش تهرانی
زنگوله
-
زنگله شادروان
لغتنامه دهخدا
زنگله شادروان . [زَ ؟ ] (اِخ ) نام پهلوانی ایرانی . (از شرح اسکندرنامه از آنندراج ) (غیاث ). رجوع به زنگه ٔ شاوران شود.
-
واژههای همآوا
-
زَنگُله
لهجه و گویش بختیاری
zangola زنگوله، زنگ کوچک.
-
زنگُله
لهجه و گویش تهرانی
زنگوله
-
جستوجو در متن
-
زنگدان
لغتنامه دهخدا
زنگدان . [ زَ ] (اِ مرکب ) زنگله و جلاجل را گویند. (برهان ) (آنندراج ). زنگله که زنان بر پای بندند. جلاجل . (فرهنگ فارسی معین ). زنگله ای که زنان بر پای بندند. (ناظم الاطباء). زنگله باشد. (جهانگیری ).
-
ژنگدان
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) ‹زنگدان› [قدیمی] žangdān زنگوله؛ زنگله؛ جلاجل.
-
زنگره
لغتنامه دهخدا
زنگره . [ زَ گ ُ / گ ِ رَ / رِ ] (اِ مرکب ) زنگله . (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به زنگله شود.