کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
نتایج زیر ناقص است. برای مشاهدهٔ موارد بیشتر روی دکمه کلیک نمایید. جستوجوی بیشتر
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
ریش کاو پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
-
ریش بزی
لغتنامه دهخدا
ریش بزی . [ ب ُ ](ص نسبی ) آنکه ریش تنک و نوک تیز دارد مثل ریش بز.
-
ریش بلند
لغتنامه دهخدا
ریش بلند. [ ب ُ ل َ ] (ص مرکب ) دارای ریشی بلند و دراز. (یادداشت مؤلف ).
-
ریش پرداز
لغتنامه دهخدا
ریش پرداز. [ پ َ ] (نف مرکب ) آنکه ریش خود را نیک آرایش کند. (ناظم الاطباء) (از آنندراج ) : الا ای ریش پرداز مزورنکرده فرق ادراک هِر از بر.ملاذوقی یزدی (از آنندراج ).
-
ریش پهن
لغتنامه دهخدا
ریش پهن . [ پ َ ] (ص مرکب ) که ریش پهن و بزرگی دارد.ریش تپه . (از یادداشت مؤلف ). رجوع به ریش تپه شود.
-
ریش پیش
لغتنامه دهخدا
ریش پیش . (اِخ ) دهی از دهستان بم پشت شهرستان سراوان . دارای 150 تن سکنه . آب آن از چشمه و محصول عمده ٔ آنجا غلات و خرما است . ساکنان از طایفه ٔ درارایی هستند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).
-
ریش تاب
لغتنامه دهخدا
ریش تاب . (ص مرکب ) ریش مجعد. (ناظم الاطباء) (از شعوری ج 2 ورق 17).
-
ریش تپه
لغتنامه دهخدا
ریش تپه . [ ت َپ ْ پ َ / پ ِ ] (ص مرکب ) ریش محرابی . مورچپه . لحیانی . تپه ریش . پرریش . بلمه . ریشو. درازریش . بزرگ ریش . آنکه ریش بزرگ و انبوه دارد نه بسیار بلند. مقابل کوسج . (یادداشت مؤلف ). رجوع به لحیانی و مترادفات دیگر شود.
-
ریش تراش
لغتنامه دهخدا
ریش تراش . [ ت َ] (نف مرکب ) آنکه ریش کسان تراشد. || آنکه ریش مردم تراشد. حلاق . (یادداشت مؤلف ). || آنکه ریش خود را خود یا به دست حلاق تراشد. آنکه ریش خویش تراشاند یا تراشد. (یادداشت مؤلف ). || (اِ مرکب ) دستگاهی مجهز به تیغه یا تیغ که ریش را بدان...
-
ریش تراشی
لغتنامه دهخدا
ریش تراشی . [ ت َ ] (حامص مرکب ) عمل ریش تراش . تراشیدن ریش . (یادداشت مؤلف ). رجوع به ریش تراش شود.
-
ریش توپی
لغتنامه دهخدا
ریش توپی . [ توپ ْ پی ] (ص مرکب ) توپ ریش . تپه ریش .ریش تپه . (از یادداشت مؤلف ). رجوع به ریش تپه شود.
-
ریش جلوتک
لغتنامه دهخدا
ریش جلوتک . [ ] (اِخ ) راس الجالوت . یعنی بزرگ جلای وطن کنندگان و لقب رئیس یهودیان ایران بوده است . (مجمل التواریخ و القصص حاشیه ٔ ص 439).
-
ریش خوک
لغتنامه دهخدا
ریش خوک . (اِ مرکب ) بیماری خنازیر. سراجه . (ناظم الاطباء). خنازیر بود که بر اندام مردم برآید. (فرهنگ جهانگیری ). نام مرضی و علتی است که به عربی خنازیر گویند. (آنندراج ) (برهان ).
-
ریش دار
لغتنامه دهخدا
ریش دار. (نف مرکب ) ریش برآورده . دارای ریش . (ناظم الاطباء). ذولحیة.لحیانی . ملتحی . ریش آورده . ریشو. (یادداشت مؤلف ).- زن ریش دار ؛ زنی که موی بر صورت دارد. یکی از علائم ظهور امام غایب نزد شیعه پیدا آمدن زن ریش دار است و همان زن ، کشنده و قاتل ام...
-
ریش ساز
لغتنامه دهخدا
ریش ساز. (نف مرکب ) پزشک و طبیب . (ناظم الاطباء). || جراح . (ناظم الاطباء) (از شعوری ج 2 ص 18). حجام و جراح . (آنندراج ).
-
ریش سفید
لغتنامه دهخدا
ریش سفید. [س َ / س ِ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) مرد معمر و سالخورده که آن را به ترکی «آق سقّال » گویند. (آنندراج ). پیرمردو مسن . (از ناظم الاطباء). سال خورد. پیر و کهنه . (ازمجموعه ٔ مترادفات ص 82). || رئیس و سرکار.(ناظم الاطباء). کنایه از رئیس و مهتر، و...