کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
ریش پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
ریش
/riš/
معنی
موهای دو طرف صورت و چانۀ مرد؛ لحیه؛ محاسن.
فرهنگ فارسی عمید
مترادف و متضاد
۱. جراحت، خستگی، زخم، والانه
۲. لحیه، محاسن
دیکشنری
beard, raw, sore, whiskers
-
جستوجوی دقیق
-
ریش
واژگان مترادف و متضاد
۱. جراحت، خستگی، زخم، والانه ۲. لحیه، محاسن
-
ریش
واژگان مترادف و متضاد
۱. زخم، قرح ۲. محاسن
-
ریش
فرهنگ فارسی معین
[ په . ] (اِ.) 1 - موهای صورت مردان . 2 - موی بلندی که بر چانه و زیر چانه برخی جانوران می روید. ؛ ~ گرو گذاشتن (کن .) تعهد اخلاقی سپردن . ؛ ~ و قیچی را به دست کسی دادن (کن .) در کاری به کسی اختیار کامل دادن . ؛ به ~ کسی خندیدن (کن .) او را مس...
-
ریش
فرهنگ فارسی معین
[ په . ] (اِ.) جراحت ، زخم .
-
ریش
لغتنامه دهخدا
ریش . (اِ) جراحت . (لغت محلی شوشتر نسخه ٔ خطی کتابخانه ٔ مؤلف ) (برهان ) (زمخشری ) (دهار). زخم و جراحت . (ناظم الاطباء) (انجمن آرا)(آنندراج ). قرحه . (زمخشری ) (نصاب الصبیان ). دمل . (منتهی الارب ). قریح . قرح . (یادداشت مؤلف ) : گفت فردا نشتر آرم ...
-
ریش
لغتنامه دهخدا
ریش . (اِ) لحیه . (دهار) (ترجمان القرآن ). محاسن . موهای چانه و گونه ها. (ناظم الاطباء). محاسن . دف و سفره از تشبیهات اوست . (آنندراج ). مجموع مویی که بر زنخ و اطراف رخسار برآید. صاحب براهین العجم گوید: باید دانست که ریشی که به معنی موی زنخ است فارسی...
-
ریش
لغتنامه دهخدا
ریش . (اِخ ) در عهد قدیم بوشهر را می گفتند. (از ایران باستان ج 1 ص 130). رجوع به بوشهر شود.
-
ریش
لغتنامه دهخدا
ریش . (ع اِ) پر مرغ . ج ، اَریاش ، ریاش . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (دهار). پر مرغ و زینت آن . در مرغ به منزله ٔ موی در دیگر جانوران است . یکی آن ریشة. ج ، ریاش ، اریاش . (از اقرب الموارد). پر مرغ . (ترجمان القرآن جرجانی چ دبیرسیاقی ص ...
-
ریش
لغتنامه دهخدا
ریش . [ رَ ] (ع مص ) پر نهادن تیر را. (منتهی الارب ) (از المصادر زوزنی ) (از تاج المصادر بیهقی ). || گرد آوردن مال و متاع و اسباب خانه را. (از منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از اقرب الموارد). || طعام و آب خورانیدن دوست خود را. کسوت دادن و نیکو کردن حال...
-
ریش
لغتنامه دهخدا
ریش . [ رَ / رَی ْ ی ِ ] (ع ص ) کلأ ریش ؛ گیاه بسیاربرگ . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). رجوع به رَیّش شود.
-
ریش
لغتنامه دهخدا
ریش . [ رَ ی َ ] (ع اِمص ) بسیاری موی در هردو گوش و روی . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد).
-
ریش
لغتنامه دهخدا
ریش . [ رَ ی ِ / رَی ْ ی ِ ] (ع ص ) رَیش . کلأ ریش ؛ گیاه بسیاربرگ . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). رجوع به رَیش شود.
-
ریش
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) [پهلوی: reš] riš موهای دو طرف صورت و چانۀ مرد؛ لحیه؛ محاسن.
-
ریش
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) [پهلوی: rēš] [قدیمی] riš ۱. زخم؛ جراحت.۲. (صفت) مجروح؛ زخمی.〈 ریشریش: پارهپاره؛ چاکچاک.
-
ریش
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) [عربی] [قدیمی] riš پَر پرندگان.