کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
ذبیح پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
ذبیح
/zabih/
معنی
۱. مذبوح؛ گلوبریدهشده.
۲. حیوانی که برای کشتن و قربانی کردن لایق باشد.
۳. گوسفند کشتنی.
۴. گوسفند قربانی.
۵. لقب اسماعیل پسر حضرت ابراهیم؛ ذبیحالله.
فرهنگ فارسی عمید
مترادف و متضاد
قربانی، گلوبریده، مذبوح
دیکشنری
نتیجهای یافت نگردید.
-
جستوجوی دقیق
-
ذبیح
فرهنگ نامها
(تلفظ: zabih) (عربی) (در قدیم) ذبح شده ، مذبوح .
-
ذبیح
واژگان مترادف و متضاد
قربانی، گلوبریده، مذبوح
-
ذبیح
فرهنگ فارسی معین
(ذَ) [ ع . ] (ص .) گلو بریده ، سر بریده .
-
ذبیح
لغتنامه دهخدا
ذبیح . [ ذَ ] (اِخ ) تخلص یکی از متأخرین شعرای ایران .او مردی درویش مسلک بود و بیشتر عمر خود را بسیاحت گذرانید و نام او اسماعیل است . (قاموس الاعلام ترکی ).
-
ذبیح
لغتنامه دهخدا
ذبیح . [ ذَ ] (اِخ ) ذبیح اﷲ لقب اسماعیل بن ابراهیم علیهماالسلام . و گویند از آن اسحاق بن ابراهیم . (مهذب الاسماء). || لقب عبداﷲبن عبدالمطلب . و منه الحدیث : انا ابن الذبیحین . چه جد او صلوات اﷲ علیه اسماعیل و پدرش عبداﷲ هر دو ذبیح باشند.
-
ذبیح
لغتنامه دهخدا
ذبیح . [ ذَ ] (ع ص ، اِ) ذبح . مذبوح . بسمل . گلوبریده . گوسفند کاردی و آنچه قربان کنند. (مهذب الاسماء). ذبیحة. قربانی . حیوان ذبح شده . حیوان که برای گلو بریدن است . گوسفند کشتنی . چارپا که برای کشتن باشد. ج ، ذَبحی ̍، ذَباحی ̍.
-
ذبیح
فرهنگ فارسی عمید
(صفت) [عربی] [قدیمی] zabih ۱. مذبوح؛ گلوبریدهشده.۲. حیوانی که برای کشتن و قربانی کردن لایق باشد.۳. گوسفند کشتنی.۴. گوسفند قربانی.۵. لقب اسماعیل پسر حضرت ابراهیم؛ ذبیحالله.
-
واژههای مشابه
-
ذبیح الله
فرهنگ نامها
(تلفظ: zabihollāh) (عربی) قربانی شده برای خدا ، سر بریده برای خدا ؛ (در اعلام) لقب حضرت اسماعیل (ع) و به قولی لقب اسحاق نبی که هر دو فرزند ابراهیم خلیل (ع) بودند .
-
ذبیح ا
لغتنامه دهخدا
ذبیح ا. [ ذَ حُل ْ لاه ] (اِخ ) لقب اسحاق پیغمبر و بقولی لقب اسماعیل پیغامبر دو پسر ابراهیم خلیل اﷲ.
-
واژههای همآوا
-
ضبیح
لغتنامه دهخدا
ضبیح . [ ض َ ] (اِخ ) نام اسپ ریب بن شریق . || نام اسب شویعرمحمدبن حمران . || نام اسپ حازوق حنفی خارجی . || نام اسپ اسعد جعفی . || نام اسپ داودبن متمم . (منتهی الارب ).
-
ضبیح
لغتنامه دهخدا
ضبیح . [ ض ُ ب َ ] (اِخ ) دو اسپند حصین بن حمام و خوّات بن جبیر را. (منتهی الارب ).
-
ظبیه
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) [عربی: ظبیَة] (زیستشناسی) [قدیمی] zabye آهوی ماده.