کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
نتایج زیر ناقص است. برای مشاهدهٔ موارد بیشتر روی دکمه کلیک نمایید. جستوجوی بیشتر
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
دین دار پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
-
دین پناه
لغتنامه دهخدا
دین پناه . [ پ َ] (ص مرکب ) حامی دین . حمایت کننده ٔ دین : که فرموده بد یوسف دین پناه که کس را سوی شهر ندهند راه . شمسی (یوسف و زلیخا).بفرمود پس یوسف دین پناه بجا آوریدند فرمان شاه . شمسی (یوسف و زلیخا).شه دادگر داور دین پناه چو دانست کاورد زنگی سپاه...
-
دین دارلو
لغتنامه دهخدا
دین دارلو. (اِخ ) دهی است از دهستان دودج و داریان بخش مرکزی شهرستان شیراز با 791 تن سکنه . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 7).
-
دین دارلو
لغتنامه دهخدا
دین دارلو. (اِخ ) دهی است از دهستان شش ده قره بلاغ بخش مرکزی شهرستان فسا با 402 تن سکنه . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 7).
-
دین طراز
لغتنامه دهخدا
دین طراز. [ طَ ] (ص مرکب ) که دین زیور وی باشد. که آرایشی جز دین نپذیرد. || (نف مرکب ) که دین را آراید و طراز دهد : قطعه ای گرثنا طرازیدم بجهانجوی دین طراز فرست . خاقانی .زهی دین طرازی که بی نقش نامت در آفاق یک حرف معجم ندارد. خاقانی .ملک عقیم گشته ز...
-
دین فروز
لغتنامه دهخدا
دین فروز. [ ف ُ ] (نف مرکب ) فروزنده ٔدین . تابندگی و روشنایی بخشنده به دین : دو پرورده ٔ شاه بدخواه سوزیکی دادورز و یکی دین فروز. اسدی .رجوع به دین فروزنده شود.
-
دین فروزنده
لغتنامه دهخدا
دین فروزنده . [ ف ُ زَ دَ / دِ ] (نف مرکب ) دین فروز : مهان را بمه دارد و که را بکه بود دین فروزنده و روزبه .فردوسی .
-
دین فروش
لغتنامه دهخدا
دین فروش . [ ف ُ ] (نف مرکب ) که دین را در برابر دنیا بفروشد و از دست دهد : نباشند شاهان مادین فروش بفرمان دارنده دارند گوش . فردوسی .بفرمان یزدان نهاده دو گوش ازیشان نباشد کسی دین فروش . فردوسی .که ای زرق سجاده ٔ دلق پوش سیه کار دنیاخر دین فروش . سع...
-
دین فزای
لغتنامه دهخدا
دین فزای . [ ف َ ] (نف مرکب ) که بر دین فزاید. که مایه ٔ توسعه و رواج و افزایش حقایق دینی باشد : امتش دین فزای میخواندملتش کفرکاه میگوید.خاقانی .
-
دین گذار
لغتنامه دهخدا
دین گذار. [ گ ُ ] (نف مرکب ) که دین را فروگذارد. که دین را رها کند : با چو تو دنیاطلب دین گذاربانگ برآورده رقیبان بار.نظامی .
-
دین ورز
لغتنامه دهخدا
دین ورز. [ وَ ] (نف مرکب ) دین طلب . کسی که به کسب حقایق دین همت گمارد : خسروغازی محمود محمد سیرت شاه دین ورز هنرپرور کامل فرهنگ .فرخی .
-
دین وری
لغتنامه دهخدا
دین وری . [ وَ ] (حامص مرکب ) دیانت . (یادداشت مؤلف ). عمل دین ور. رجوع به دین ور شود.
-
دین یار
لغتنامه دهخدا
دین یار. (ص مرکب ، اِ مرکب ) یار و یاور و مددکار دین . || نامی از نامهای مردان زردشتی . (یادداشت مؤلف ).
-
دیو دین
لغتنامه دهخدا
دیو دین . [ وِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از شیطان لعین است . (برهان ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
-
راست دین
لغتنامه دهخدا
راست دین . (ص مرکب ) حنیف . (منتهی الارب ). پاکدین . فرهودی .
-
شاه دین
لغتنامه دهخدا
شاه دین . [ هَِ ] (اِخ ) لقبی است که شعرای مصیبت سرای ، حسین بن علی را دهند. || لقبی که پیغامبر را دهند. || لقبی که علی علیه السلام را دهند. (یادداشت مؤلف ). شاه مردان . شاه نجف . شاه دلدل سوار. || شاه زنبوران . امیر نحل . (مجموعه ٔ مترادفات ص 250).