کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
دیلم پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
دیلم
/deylam/
معنی
میلۀ آهنی ضخیم برای سوراخ کردن یا حرکت دادن چیزهای سنگین.
فرهنگ فارسی عمید
دیکشنری
goad, lever, pry, rod
-
جستوجوی دقیق
-
دیلم
فرهنگ فارسی معین
(دِ لَ) (اِ.) 1 - دربان ، زندانبان . 2 - غلام . 3 - نام ناحیه و قومی در گیلان .
-
دیلم
فرهنگ فارسی معین
( ~.) (اِ.) میله ای آهنی برای سوراخ کردن دیوار یا حرکت دادن اجسام سنگین .
-
دیلم
لغتنامه دهخدا
دیلم . [ دَ ل َ ] (اِ)آهنی بقطر معلوم و درازی حدود یک گز یا کمی بیشتر که بدان دیوار و زمین و کوه سوراخ کنند و سنگ سنبند. (یادداشت دهخدا). میتین . طیل . اهرم . پشنگ . بارخیز.
-
دیلم
لغتنامه دهخدا
دیلم . [ دَ ل َ ] (اِخ ) آبی است معروف در اقصای بدو و یا آبی است مر بنی عبس را و یا گودالهای آبی است در غور. (از لسان العرب ) (از تاج العروس ).
-
دیلم
لغتنامه دهخدا
دیلم . [ دَ ل َ ] (اِخ ) ابن فیروز یا فیروزبن دیلم صحابی و آن غیرفیروز دیلمی قائل اسود عنسی است . (منتهی الارب ). گویند او دیلم بن هوشع صحابی ساکن مصر و فقط یک حدیث در اشربه روایت کرده است . (از تاج العروس ).
-
دیلم
لغتنامه دهخدا
دیلم . [ دَ ل َ ] (اِخ ) از پزشکان معروف و ماهر شهر بغداد بوده است و نزد حسن بن مخلد وزیر المعتمد علی اﷲ احمدبن متوکل رفت و آمد میکرده است . (عیون الانباء ج 1 ص 233).
-
دیلم
لغتنامه دهخدا
دیلم . [ دَ ل َ ] (اِخ ) لقب بنی ضبة معروف به بنوالدیلم ابن باسل بن ضبةبن أدابن طابخةبن الیاس بن مضر بعلت سوادی چهره ٔ آنان . (از تاج العروس ).
-
دیلم
لغتنامه دهخدا
دیلم . [ دَ ل َ ] (اِخ ) مردی از بنی ضبة و او دیلم بن ناسک بن ضبة است ، چون ناسک به عراق و پارس آمد پسر را جانشین خود در حجاز کرد و او آبشخورها بساخت . (از لسان العرب ).
-
دیلم
لغتنامه دهخدا
دیلم . [ دَ ل َ ] (اِخ ) نام لبؤبن عبدالقیس بن اقصی که عقب وی معاویةبن دیلم است . (از تاج العروس ).
-
دیلم
لغتنامه دهخدا
دیلم . [ دَ ل َ ] (ع اِ) سختی و بلا. (منتهی الارب ).داهیة. (از تاج العروس ) (لسان العرب ). || مرگ . (از لسان العرب ). || دشمنان . (منتهی الارب ). اعداء، یقال : هو دیلم من الدیالمة، یعنی دشمنی از دشمنان است بعلت شهرت این طایفه به شرارت و عداوت . (از ت...
-
دیلم
لغتنامه دهخدا
دیلم . [ دَ ل َ ](اِخ ) ابن صعنه جد بویه که آل بویه بدو منسوبند . (حبیب السیر چ طهران 348).
-
دیلم
لغتنامه دهخدا
دیلم . [ دَل َ ] (اِخ ) نام قومی از اعاجم از بلاد شرق و بعضی گویند که از ترک باشند. (ازتاج العروس ). طایفه ای معروف . (غیاث اللغات ). گروهی است . (منتهی الارب ). نام طایفه ای از مردم و بعضی گویند که از نسل «ضبةبن اد» هستند و یکی از شاهان عجم آنان را ...
-
دیلم
لغتنامه دهخدا
دیلم . [ دِ ل َ ] (اِخ ) (نام یکی از بخشهای هفتگانه ٔ شهرستان بوشهر درشمال باختر شهرستان واقع و محدود است از شمال باختر به شهرستان بهبهان از خاور به بخش خشت شهرستان کازرون و از جنوب خاوری به بخش گناوه ، از باختر و جنوب به خلیج فارس ، هوای بخش گرم مرط...
-
دیلم
لغتنامه دهخدا
دیلم . [ دِ ل َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان میان آب بخش مرکزی شهرستان شوشتر با 400 تن سکنه . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6).
-
دیلم
لغتنامه دهخدا
دیلم . [ دِ ل َ ] (اِخ ) دیلمان . نام شهری است از گیلان و موی مردم آنجا پیچیده و مجعدمی باشد و بیشتر حربه ٔ ایشان تبر هیزم شکنی و زوبین است که نیزه ٔ کوچک باشد. (برهان ). بمعنی دیلمان . (جهانگیری ). شهری است از ولایت گیلان که موی مردم آنجا اغلب مجعد ...