کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
دشمنترسانی پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
-
جستوجوی دقیق
-
brinkmanship
دشمنترسانی
واژههای مصوّب فرهنگستان
[علوم سیاسی و روابط بینالملل] روشی برای گرفتن حداکثر امتیاز از رقیب در یک بحران سیاست خارجی ازطریق تظاهر به مبادرت به جنگ
-
واژههای مشابه
-
ترسانی
لغتنامه دهخدا
ترسانی . [ ت َ رَ ] (ص نسبی ) منسوب است به ترسان که بگمان من قریه ای است از قرای حمص . (سمعانی ).
-
دشمن
واژگان مترادف و متضاد
بدخواه، خصم، عدو، متخاصم، مخالف، معاند، منازع ≠ دوست، محب
-
دشمن
فرهنگ فارسی معین
(دُ مَ) [ په . ] (اِ.) آن که بد فرد دیگری را خواهان است ؛ عدو.
-
دشمن
لغتنامه دهخدا
دشمن . [ دُ م َ ] (اِ مرکب ) (از: دش ، بد و زشت + من ، نفس و ذات ، و برخی گویند مرکب از «دشت » به معنی بد و زشت و «من » است ) بدنفس . بددل . زشت طبع. به معنی مفرد و جمع بکار رود. (از غیاث ). آنکه عداوت می کندبه شخص و کسی که ضرر می رساند. حریف مخالف و...
-
دشمن
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) [پهلوی: dušman، مقابلِ دوست] došman کسی که بدی و زیان کس دیگر را بخواهد و کینه از او در دل داشته باشد؛ بدخواه؛ عدو؛ خصم.
-
دشمن
لهجه و گویش اصفهانی
تکیه ای: došmen طاری: došman طامه ای: došman طرقی: došman کشه ای: došman نطنزی: došman
-
دشمن
دیکشنری فارسی به عربی
خصم , عدو , معادي
-
شوی دشمن
لغتنامه دهخدا
شوی دشمن . [ دُ م َ ] (ص مرکب ) که دشمن شوهر باشد. زن که خصم شوهر باشد. ناشزه . (یادداشت مؤلف ).
-
غریب دشمن
لغتنامه دهخدا
غریب دشمن . [ غ َ دُ م َ ] (ص مرکب ) آنکه دشمن غریبان باشد. مقابل غریب دوست : بگریزم از او که من غریبم وین بی سر و بن غریب دشمن . مجیر بیلقانی .شهری غریب دشمن و یاری غریب حسن آنجا چه جای غمزدگان قلندر است . خاقانی .همین دو خصلت ملعون کفایت است تراغری...
-
نیم دشمن
لغتنامه دهخدا
نیم دشمن . [ دُ م َ ] (ص مرکب ) که دشمن است اما در دشمنی ورزیدن مصر نیست : بنده را خوشتر آن آید که آن نواحی را به کاکو داده شود که هر چند نیم دشمن است از وی انصاف توان ستد. (تاریخ بیهقی ص 264). پسران علی تکین ما را نیم دشمنی باشند بی علتی در میان بهت...
-
دشمن افکن
لغتنامه دهخدا
دشمن افکن . [ دُ م َ اَ ک َ ] (نف مرکب ) دشمن افکننده . دشمن افگن . آنکه دشمن را مغلوب سازد. محو کننده ٔ خصم : دل روسیان از چنان زور دست بر آن دشمن دشمن افکن شکست . نظامی .تا کی بود این گرگ ربائی ،بنمای سرپنجه ٔ دشمن افکن ای شیر خدای . حافظ.و رجوع به...
-
دشمن پرور
لغتنامه دهخدا
دشمن پرور. [ دُ م َ پ َرْ وَ ] (نف مرکب ) دشمن پرورنده . آنکه دشمن را پرورش میدهد. کسی که دشمن بوجود می آورد. || (ن مف مرکب ) پرورده ٔ دشمن .
-
دشمن خوی
لغتنامه دهخدا
دشمن خوی . [ دُ م َ ] (ص مرکب ) آنکه خوی دشمن دارد : دلبر سست مهر سخت جفاصاحب دوست روی دشمن خوی .سعدی .