کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
نتایج زیر ناقص است. برای مشاهدهٔ موارد بیشتر روی دکمه کلیک نمایید. جستوجوی بیشتر
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
خور زدن پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
-
نواله خور
لغتنامه دهخدا
نواله خور. [ ن َ ل َ / ل ِ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) نواله خوار. روزی خوار. ریزه خور. رجوع به نواله خوار شود.
-
نوغاب خور
لغتنامه دهخدا
نوغاب خور. [ ب ِ خُرْ ] (اِخ ) دهی است از دهستان مرکزی خوسف بخش خوسف شهرستان بیرجند، در 50 هزارگزی شمال غربی خوسف به طبس در جلگه ٔ گرمسیری واقع است و 264 تن سکنه دارد. آبش از قنات ، محصولش غلات و سنجد، شغل مردمش زراعت و قالیچه بافی و مالداری است . (ا...
-
زیادت خور
لغتنامه دهخدا
زیادت خور. [ دَ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) بسیارخوار. که بسیار خورد. که سیری نداشته باشد : کم کن اجری که زیادت خورندخاص کن اقطاع که غارتگرند.نظامی .
-
علف خور
لغتنامه دهخدا
علف خور. [ ع َ ل َ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) مخفف علف خوار. هر حیوانی که بر آخور بسته شده و درآن خوراک خورد، مانند اسب و خر و استر. (ناظم الاطباء). || شکم پرست و پرخور. (ناظم الاطباء).
-
غالیه خور
لغتنامه دهخدا
غالیه خور. [ ی َ / ی ِخوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) خورنده ٔ غالیه . خورنده ٔ سیاهی . صفت قلم که مرکب خورد در این شعر : بر دو ابروش کلاه زر شاهانه نهیدپس به دستش قلم غالیه خور باز دهید.خاقانی .
-
طعمه خور
لغتنامه دهخدا
طعمه خور. [ طُ م َ / م ِ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) خورنده ٔ طعمه . آنکه قوت خورد : کرکس و شیر فلک طعمه خوران در مصاف ماهی و گاو زمین لرزه کنان زیر بار.خاقانی .
-
طناب خور
لغتنامه دهخدا
طناب خور. [ طَ خوَرْ / خُرْ ] (اِ مرکب ) گودی . عمق (در چاه ): طناب خور این چاه ده گز است .
-
غصه خور
لغتنامه دهخدا
غصه خور. [ غ ُص ْ ص َ / ص ِ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) غم خورنده . اندوهگین : ناامیدان غصه خور مائیم عبرت کار یکدگر مائیم . خاقانی .از دم روزه دهن شسته به هفت آب و زمی هفت تسکین دل غصه خور آمیخته اند.خاقانی .
-
غوطه خور
لغتنامه دهخدا
غوطه خور. [ طَ / طِ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) آنکه در آب غوطه خورد. غواص . (ناظم الاطباء). غوطه خوار. غوطه ور. فرورونده در آب . سر به آب فروبرنده : قَمّاس ؛ غوطه خور. (منتهی الارب ). || هر چیزی که در زیر آب فروشده باشد. (ناظم الاطباء). رجوع به غوطه و...
-
وظیفه خور
لغتنامه دهخدا
وظیفه خور. [ وَ ف َ/ ف ِ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) آنکه وظیفه میگیرد. (ناظم الاطباء). وظیفه خوار. رجوع به وظیفه خوار شود.
-
هرزه خور
لغتنامه دهخدا
هرزه خور. [ هََ زَ / زِ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) هرزه خوار. رجوع به هرزه خوار شود.
-
هم خور
لغتنامه دهخدا
هم خور. [ هََ خوَرْ / خُرْ ] (ص مرکب ) هم خوراک . هم کاسه . (یادداشت مؤلف ).
-
اندک خور
فرهنگ فارسی عمید
(صفت فاعلی) [قدیمی] 'andakxor اندکخوار؛ کمخور؛ کمخوار.
-
گیتی خور
فرهنگ فارسی عمید
(صفت) [قدیمی، مجاز] gitixor آنکه از همۀ نعمتهای جهان بهرهور شود.
-
kerf, saw cut, saw kerf
ارّهخور
واژههای مصوّب فرهنگستان
[مهندسی منابع طبیعی- محیطزیست و جنگل] عرض شکافی که برش ارّه در چوب ایجاد میکند