کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
حرام و حلال پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
-
جستوجوی دقیق
-
حرام و حلال
فرهنگ گنجواژه
تشخیص حرمت شرعی.
-
واژههای مشابه
-
حَرَامِ
فرهنگ واژگان قرآن
حرام - ممنوع (هم ممنوع حکمي وهم قهري)
-
حرام شدن
واژگان مترادف و متضاد
۱. تلف شدن، ضایع شدن، نفله شدن ۲. از بین رفتن، نابود شدن ۳. منع شدن، ممنوع شدن ۴. غیرشرعی اعلامشدن، نامشروع دانستن ۵. ناممکن شدن
-
حرام کردن
واژگان مترادف و متضاد
۱. تحریم کردن، حرام دانستن ۲. ضایع کردن، نابود ساختن ۳. نفله کردن، تباه ساختن
-
حرام خوار
فرهنگ فارسی معین
( ~. خا) [ ع - فا. ] (ص فا.) 1 - کسی که مال حرام می خورد. 2 - رشوه خوار، رشوه گیر. 3 - مفت خور، تنبل .
-
حرام خوردن
لغتنامه دهخدا
حرام خوردن . [ ح َ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص مرکب ) مال دیگری را بباطل خوردن . خوردن آنچه در شرع ممنوع است .
-
حرام داشتن
لغتنامه دهخدا
حرام داشتن . [ ح َ ت َ] (مص مرکب ) ممنوع شمردن . حرام دانستن : بدین گونه بگذشت سالی تمام همی داشتی هر کسی می حرام .فردوسی .
-
حرام مغز
لغتنامه دهخدا
حرام مغز. [ ح َ م َ ] (اِ مرکب ) مغز درون استخوان پشت . مغز ستون فقرات . نخاع . مغز حرام . پشت مغز. حرامغز. مهره ٔ گردن . خیطالرقبة.
-
حرام نمک
لغتنامه دهخدا
حرام نمک . [ ح َ ن َ م َ ] (ص مرکب ) نمک ناشناس . نمک نشناس .نمک بحرام . ناسپاس . کافرنعمت . نمک کور. کافر. کفور.
-
زاده ٔ حرام
لغتنامه دهخدا
زاده ٔ حرام . [ دَ / دِ ی ِ ح َ ] (ترکیب اضافی ، اِمرکب ) حرام زاده . ولدالزنا. رجوع به زاده شود.
-
بیت حرام
لغتنامه دهخدا
بیت حرام . [ ب َ / ب ِ ت ِ ح َ ] (اِخ ) بیت اﷲ. رجوع به بیت اﷲ شود. || (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) دل انسان کامل که بر غیر ذات یگانه ٔ بیچون حرام شده باشد. (اصطلاحات الصوفیه ).
-
حرام خوار
فرهنگ فارسی عمید
(صفت فاعلی) [عربی. فارسی] ‹حرامخواره، حرامخور› [مجاز] harāmxār ۱. آنکه مال حرام میخورد.۲. کسی که آنچه را خوردنش شرعاً منع شده است میخورد.
-
حرام کار
فرهنگ فارسی عمید
(صفت) [عربی. فارسی] ‹حرامکاره› [قدیمی] harāmkār ۱. آنکه حلالوحرام را رعایت نمیکند.۲. کسی که از مال حرام دوری نمیکند.۳. دزد؛ راهزن.۴. نادرست.
-
حرام گوشت
فرهنگ فارسی عمید
(صفت) [عربی. فارسی، مقابلِ حلالگوشت] (فقه) harāmgušt حیوانی که شرع اسلام خوردن گوشت آن را نهی کرده است.