کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
نتایج زیر ناقص است. برای مشاهدهٔ موارد بیشتر روی دکمه کلیک نمایید. جستوجوی بیشتر
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
تشنه کامی پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
-
تشنه کش
لغتنامه دهخدا
تشنه کش . [ ت ِ ن َ /ن ِ ک ُ ] (نف مرکب ) کشنده ٔ خواهان آب . که تشنگان را کشد. که تشنه را بفریبد بطلب آب و بکشد : زین سراب تشنه کُش پرهیز کن تشنگان بسیار کشته ست این سراب .ناصرخسرو.
-
تشنه گشتن
لغتنامه دهخدا
تشنه گشتن . [ ت ِ ن َ / ن ِ گ َ ت َ ] (مص مرکب ) عطشان شدن . خواهان نوشیدن آب شدن . طالب شدن : کار بوسه ، چو آب خوردن شوربخوری بیش ، تشنه تر گردی .رودکی (یادداشت مرحوم دهخدا با تردید).
-
تشنه لب
لغتنامه دهخدا
تشنه لب . [ ت ِ ن َ / ن ِ ل َ ] (ص مرکب ) عطشان و سوخته لب . (ناظم الاطباء) : دوستان تشنه لب را زیر خاک از نسیم جرعه دان یاد آورید. خاقانی .من گل خون به دهان آمده و تشنه لبم بر گل تشنه ، گه ژاله هوایید همه . خاقانی .تشنه لب بر در دریا چو صدف سر و تن ...
-
تشنه کام
فرهنگ فارسی عمید
(صفت) [قدیمی] tešnekām کسی که کام او از تشنگی خشک شده باشد؛ بسیارتشنه.
-
تشنه لب
فرهنگ فارسی عمید
(صفت) tešnelab کسی که لبهایش از تشنگی خشک شده باشد؛ تشنه؛ بسیارتشنه.
-
تشنه شدن
دیکشنری فارسی به عربی
جاف
-
تشنه بودن
دیکشنری فارسی به عربی
عطش
-
تشنه شدن
لهجه و گویش اصفهانی
تکیه ای: tašna bebiyan طاری: tašna beboy(mun) طامه ای: tašna boboɂan طرقی: tašna beboymun کشه ای: tašna beboymun نطنزی: tašna baboyan
-
تشنه بخون
دیکشنری فارسی به عربی
متعطش للدماء
-
تشنه لب
لهجه و گویش تهرانی
تشنه
-
شاه تشنه لب
لغتنامه دهخدا
شاه تشنه لب . [ هَِ ت ِ ن َ / ن ِ ل َ ] (اِخ ) یا شاه تشنه لبان . لقبی که شیعیان فارسی زبان به حضرت امام حسین علیه السلام دهند. (یادداشت مؤلف ).
-
تشنه ٔ آب زا
لغتنامه دهخدا
تشنه ٔ آب زا. [ ت ِ ن َ / ن ِ ی ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) بمعنی مستسقی است که هرچه آب خورد رفع تشنگی او نشود و زرداب در شکمش افزاید و این لغت در فرهنگ و لغت ها نبود. از این شعر عنصری بدست آمد. (انجمن آرا) (از آنندراج ) : چو تشنه ٔ آب زا از بیم و از...
-
گرسنه و تشنه
فرهنگ گنجواژه
محتاج خوردن و نوشیدن.
-
تشنه و آب
فرهنگ گنجواژه
طالب و مطلوب.
-
جستوجو در متن
-
احمد
لغتنامه دهخدا
احمد. [ اَ م َ ] (اِخ ) ابن محمدبن عبدالصمد الشیرازی ، مکنی به ابونصر. در تاریخ بیهقی نام وی در چند جا با لقب خواجه و خواجه ٔ بزرگ و خواجه عمید آمده است . وی از بزرگان و محتشمان دوره ٔ غزنوی است و شعرای بزرگ این دوران او را مدیح گفته اند و از آن جمله...