کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
نتایج زیر ناقص است. برای مشاهدهٔ موارد بیشتر روی دکمه کلیک نمایید. جستوجوی بیشتر
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
بید علفی پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
-
پوستین بید
لغتنامه دهخدا
پوستین بید. (اِ مرکب ) بید پوستین . پت . بید. دیوجامه . کرم فرش .
-
برگ بید
لغتنامه دهخدا
برگ بید. [ ب َ گ ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) بیدبرگ . ورق درخت بید. (فرهنگ فارسی معین ) : بدی گر خود همه دیو سپیدی به پیش بیدبرگش برگ بیدی . نظامی .- مثل برگ بید ؛ لرزان . زرد. (امثال و حکم دهخدا) : دلاوران و یلان گشته زرد از انده چو برگ بید که بر و...
-
بش بید
لغتنامه دهخدا
بش بید. [ب َ ] (اِخ ) ده کوچکی است از دهستان گور بخش ساردوئیه شهرستان کرمان . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).
-
بید آبدیده
لغتنامه دهخدا
بید آبدیده . [ دی دَ / دِ ] (اِخ ) (مزرعه ٔ...) از دیه های جهرود قم . (تاریخ قم ص 139).
-
بید بیدخشتی
لغتنامه دهخدا
بید بیدخشتی . [ دِ بیدْ خ ِ ] (اِ مرکب ) صفصاف مشقق . فوکا. فیک . این بید را من در طهران دیده ام در بهار در بعضی شاخهای کریه و پربرگ و پیچیده ٔ آن مَنّی روان پیدا میشود و بسیار شیرین است و روانی آن بحدی که یک ذرع مربع از زمین زیر خود را تر کند و زنبو...
-
بید تبری
لغتنامه دهخدا
بید تبری . [ دِ ت َ ب َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) بید موله و در شرفنامه یکی از اقسام هفده گانه ٔ بید است که بید مشک نیز گویند. (فرهنگ رشیدی ). بید معروف است و تبری منسوب به تبرستان و گفته اند بیدبر هفده گانه است و این یکی از آن هفده گانه است . و بعضی...
-
بید خوردن
لغتنامه دهخدا
بید خوردن . [ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص مرکب )سوراخ سوراخ شدن پارچه ٔ پشمی و قالی بسبب کرم بید.
-
بید خورده
لغتنامه دهخدا
بید خورده . [ خوَرْ / خُرْ دَ / دِ] (ن مف مرکب ) پارچه ٔ سوراخ سوراخ شده بسبب کرم بید.
-
بید زدن
لغتنامه دهخدا
بید زدن . [ زَ دَ ] (مص مرکب ) بید خوردن . افتادن بید در جامه . رجوع به بید خوردن شود.
-
بید زرد
لغتنامه دهخدا
بید زرد. [ دِ زَ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) در شهرستانک این نام را به «سالیکس آک ُ م ُ فیلا» دهند. (یادداشت مؤلف ). گونه ای از درخت بید که در جنگلهای ارس و در کلاکهای میان شیراز و فیروزآباد فراوان است . رجوع به جنگل شناسی ج 1 ص 195 و گیاه شناسی گل گل...
-
بید ساده
لغتنامه دهخدا
بید ساده . [ دِ دَ / دِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) بید خودرو. بید معمولی . بید عادی . عرق آن نیز مستعمل است و این خودرو بود و بر کنار دریاچه ها میشود. (از بهار عجم ).
-
بید سرخ
لغتنامه دهخدا
بید سرخ . [ دِ س ُ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) سرخ بید. نوعی از بید. که در کرمانشاه آنرا بید مرجان نامند. عفار. (یادداشت مؤلف ) : جهانی برامش نهادند روی بر آواز میخواره شهری و کوی چنان شد که از بید سرخ افسری ز دیدار او خواستندی کری یکی شاخ نرگس بها یک...
-
بید سرنگون
لغتنامه دهخدا
بید سرنگون . [ دِ س َ ن ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) بید مجنون . بید موله . رجوع به بید و بید مجنون شود.
-
بید سفید
لغتنامه دهخدا
بید سفید. [ دِس ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) گونه ای از درخت بید. اسپیدار. صفصاف البیض . (از واژه نامه ٔ گیاهی ص 161) (از گیاهشناسی گل گلاب ص 297).
-
بید سوخته
لغتنامه دهخدا
بید سوخته . [ دِ ت َ / ت ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) زغال درخت بید که آنرا برای تصفیه ٔ شراب بکار برند : زان می گلگون که بید سوخته پروردبوی گل و مشک بید خام برآمد. خاقانی .مجلس غم ساخته است و من چو بید سوخته تا بمن راوق کند مژگان می پالای من .خاقانی ...