کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
نتایج زیر ناقص است. برای مشاهدهٔ موارد بیشتر روی دکمه کلیک نمایید. جستوجوی بیشتر
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
بوی ناگرفته پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
-
بوی سوز
فرهنگ فارسی معین
(اِمر.) مجمر، آتشدان .
-
تباه بوی
لغتنامه دهخدا
تباه بوی . [ ت َ ] (اِ مرکب ) بوی تباه . بوی بد. گنده بوی . بوی پوسیده ٔ چیزی .
-
تبه بوی
لغتنامه دهخدا
تبه بوی . [ ت َ ب َه ْ ] (اِ مرکب ) بوی تبه . تباه بوی . رجوع به تباه بوی شود.
-
شاه بوی
لغتنامه دهخدا
شاه بوی . (اِ مرکب ) بمعنی عنبر است . بعضی گویند از گاو بهم میرسد چنانکه مشک از آهو. (برهان ). عنبر باشد. (لغت فرس اسدی ) (صحاح الفرس ). و آن گلی است زردرنگ که بتازیش منثور خوانند. (از اقرب الموارد). و عنبر رانباید در جزو گیاههای خوشبو شمرد زیرا عنبر...
-
سوسن بوی
لغتنامه دهخدا
سوسن بوی . [ سو سَم ْ ] (ص مرکب ) آنکه بوی سوسن دهد. ببوی سوسن . که بوی او چون سوسن بود. خوشبو : ترک سن سن گوی توسن خوی سوسن بوی من گر نگه کردی بسوی من نبودی سوی من . خاقانی .چون چنان دید ترک توسن خوی راه دادش بسرو سوسن بوی .نظامی .
-
شب بوی
لغتنامه دهخدا
شب بوی . [ ش َ ] (اِ مرکب ) شب بو. نام گلی است و بیشتر کبودرنگ میباشد و سفید و الوان هم می شود و شبها بوی خوش کند و آن را گل گاوچشم نیزگویند و به عربی عین البقر خوانند و بعضی گل خیری را شب بوی گویند. (برهان ). و رجوع به شب انبوی و شب بو شود.
-
می بوی
لغتنامه دهخدا
می بوی . [ م َ/ م ِ ] (ص مرکب ) دارای بوی باده . که بوی می دارد.
-
میان بوی
لغتنامه دهخدا
میان بوی . [ یام ْ ب ُ وی ] (حامص مرکب ) یعنی در میان و وسط بودن بدون افراط و تفریط. (آنندراج ). یعنی در میان و وسط بودن . (انجمن آرا).
-
نافه بوی
لغتنامه دهخدا
نافه بوی . [ ف َ / ف ِ ] (ص مرکب ) خوشبوی . معطر : بر عیش زدند ناف عالم اکنون که بهارنافه بوی است . خاقانی . || کنایه از گنده دهان است یعنی شخصی که دهان او بوی کند. (برهان قاطع). کنایه ازگنده دهن ، چه بوی ذات نافه گند می باشد از جهت آنکه پوستی است مت...
-
بارنگ بوی
لغتنامه دهخدا
بارنگ بوی . [ رَ ](اِ مرکب ) همان بادرنگبو باشد. (دِمزن ). بادروج . حوک . باذروج . بادرنگبوی . بادرنجبویه . (ناظم الاطباء).
-
پری بوی
لغتنامه دهخدا
پری بوی . [ پْری / پ ِ بُی ْ ] (اِخ ) قصبه ای است کوچک در ساحل رود لیم نزدیک سرحد بوسنی ، در شمال شرقی سنجاق طاش لیجه از ولایت قوصوه . (قاموس الاعلام ترکی ).
-
بوی آمدن
لغتنامه دهخدا
بوی آمدن . [ م َ دَ ] (مص مرکب ) بوی شایع شدن . (مجموعه ٔمترادفات ص 67). رسیدن بوی و عطر بمشام : صبح امروز خدایا چه مبارک بدمیدکه همی از نفسش بوی عبیر آمد و بوی . سعدی .- بوی از چیزی آمدن ؛ مجازاً، دلیل چیزی بودن . نشانه ٔ چیزی داشتن : بوی آلودگی از...
-
بوی بردن
لغتنامه دهخدا
بوی بردن . [ ب ُ دَ ] (مص مرکب ) باخبر و آگاه شدن و فهمیدن و شنیدن و گمان بردن و از چیزهای پنهان ، اطلاعی بهم رسانیدن . (ناظم الاطباء). باخبر و آگاه شدن و دیدن و فهمیدن چیزی . (آنندراج ). از امری نهانی ، اندکی آگاه شدن . تا حدی از امری نهانی ، آگاهی ...
-
بوی جهودان
لغتنامه دهخدا
بوی جهودان . [ ی ِ ج ُ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) درختی است و نام دیگر آن دَوم است و بهندی آنرا کوکل نامند. مقل . (یادداشت بخط مؤلف ):فرض ؛ بار درخت بوی جهودان تا وقتی که سرخ باشد. دَوم ؛ درخت بوی جهودان و بهندی کوکل است . مِسطَح ؛ بوریاکه از برگ بو...
-
بوی چکیدن
لغتنامه دهخدا
بوی چکیدن . [ چ َ دَ ] (مص مرکب ) مرادف بوی دمیدن ، بوی خاستن ، بوی زدن از چیزی ، بو دادن ، بو بلند شدن ، بو ریختن ، بو گنجیدن ، بوی شایع شدن ، بوی تراویدن و بو پریدن . (مجموعه ٔ مترادفات ص 68) : بوی گلاب از در و دیوار می چکدای گل به آه گرم که برخورد...