کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
باورچی پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
باورچی
/bāvarči/
معنی
آشپز؛ طباخ؛ سفرهدار؛ خوالیگر؛ چاشنیگیر.
فرهنگ فارسی عمید
دیکشنری
نتیجهای یافت نگردید.
-
جستوجوی دقیق
-
باورچی
فرهنگ فارسی عمید
(اسم، صفت) [فارسی. ترکی] [قدیمی] bāvarči آشپز؛ طباخ؛ سفرهدار؛ خوالیگر؛ چاشنیگیر.
-
باورچی
لغتنامه دهخدا
باورچی . [ وَ ] (اِ) آشپز. در لغت خوارزم بمعنی چاشنی گیر است . (از فرهنگ شعوری ج 1 ورق 198). طباخ . قدار. (منتهی الارب ). دیگ پز. پزنده . خوالیگر. خورده پز. مطبخی . خوراک پز. در هندوستان طباخ و آشپز را گویند. پیشکار طعام . (آنندراج ). طباخ . (فرهنگ ن...
-
واژههای مشابه
-
باورچی خانه
لغتنامه دهخدا
باورچی خانه . [ وَ ن َ / ن ِ ] (اِمرکب ) مطبخ . (آنندراج ). آشپزخانه . (ناظم الاطباء).
-
جستوجو در متن
-
مطبخ
لغتنامه دهخدا
مطبخ . [ م ُب ِ ] (ع ص ) پخت کننده ٔ طعام و آن را در محاوره باورچی گویند. (غیاث ) (آنندراج ). و رجوع به باورچی شود.
-
باورجی
لغتنامه دهخدا
باورجی . [ وَ ] (اِ) آشپز. و رجوع به باورچی شود.
-
خونگر
لغتنامه دهخدا
خونگر. [ خُن ْ گ َ ] (ص مرکب ) دباغ . || طباخ . || باورچی . (ناظم الاطباء).
-
آشپزخانه
لغتنامه دهخدا
آشپزخانه . [ پ َ ن َ / ن ِ] (اِ مرکب ) مطبخ . تنورخانه . آش خانه . باورچی خانه .
-
آشخانه
لغتنامه دهخدا
آشخانه . [ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) مطبخ . آشپزخانه . تنورخانه . باورچی خانه . || رستوران .
-
دیگ پزی
لغتنامه دهخدا
دیگ پزی . [ پ َ ] (حامص مرکب ) آشپزی . طباخت . عمل دیگ پز. خوالیگری . باورچی گری .
-
طبخ خانه
لغتنامه دهخدا
طبخ خانه . [ طَ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) باورچی خانه . (آنندراج ). مطبخ . آشپزخانه .
-
قدار
لغتنامه دهخدا
قدار. [ ق ُ ] (ع ص ، اِ) مرد میانه . || باورچی . || شترکُش . || دیگ پز. || خوان سالار. || مار بزرگ . (منتهی الارب ) (آنندراج ).
-
آشپز
لغتنامه دهخدا
آشپز. [ پ َ ] (نف مرکب ) آنکه شغلش پختن طعام است . خوالیگر. خوالگر. دیگ پز. مطبخی . طباخ . باورچی . پزنده . خوراک پز. خورده پز.- امثال :آشپز که دو تا شد آش یا شور می شود یا بی مزه .
-
پزنده
لغتنامه دهخدا
پزنده . [ پ َ زَ دَ / دِ ] (نف ) طباخ . طأهی . خوالیگر. دیگ پز. آشپز. باورچی . خوراک پز. || آنچه بر زخم و جراحت نهند. پختن مادّه را مرهم . ملهم . (برهان ).