کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
امر کردن پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
-
جستوجوی دقیق
-
امر کردن
لغتنامه دهخدا
امر کردن . [ اَ ک َ دَ ] (مص مرکب ) دستور دادن . فرمودن .
-
امر کردن
دیکشنری فارسی به عربی
عرض , قاعدة , مر
-
واژههای مشابه
-
آمر
واژگان مترادف و متضاد
امرکننده، حاکم، فرمانده، کارفرما ≠ مامور
-
آمر
فرهنگ واژههای سره
فرماینده
-
آمر
فرهنگ فارسی عمید
(صفت) [عربی] 'āmer امرکننده؛ امردهنده؛ فرماندهنده؛ فرمانده؛ کارفرما.
-
آمر
فرهنگ فارسی معین
(مِ) [ ع . ] 1 - (اِفا.) امر کننده ، فرماینده . 2 - ( اِ.) روز ششم یا چهارم از ایام عجوز.
-
آمر
لغتنامه دهخدا
آمر. [ م ِ ] (ع ص ) فرماینده . فرمانده . کارفرما. صاحب امر. ج ، آمِرین . || (اِ) ششم روز از ایام عجوز یا چهارم روز آن .
-
أَمْرُ
فرهنگ واژگان قرآن
امر-کار
-
أَمَرَ
فرهنگ واژگان قرآن
امر کرد
-
أَمَرُّ
فرهنگ واژگان قرآن
تلختر
-
آمر
واژهنامه آزاد
آمِر: امر کننده،فرمانروا
-
عالم امر
لغتنامه دهخدا
عالم امر. [ ل َ م ِ اَ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) عالم ارواح و عالم ملائکه . (از غیاث اللغات ). آنچه موجود شد. بدون سبب عالم امر گویند و گاه بجای عالم ملکوت عالم امر گویند. (تعریفات جرجانی ).
-
آخر امر
فرهنگ واژههای سره
سرانجام
-
آمر علی
فرهنگ فارسی معین
(مِ عَ) (اِمر.) آدم فضول که مدام دستور می دهد.