کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
اذن پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
اذن
/'ezn/
معنی
اجازه؛ رخصت؛ فرمان.
فرهنگ فارسی عمید
مترادف و متضاد
۱. اجازه، تجویز، جواز، رخصت،
۲. دستور
دیکشنری
consent, permission
-
جستوجوی دقیق
-
اذن
واژگان مترادف و متضاد
۱. اجازه، تجویز، جواز، رخصت، ۲. دستور
-
اذن
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) [عربی] 'ezn اجازه؛ رخصت؛ فرمان.
-
اذن
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) [عربی] (زیستشناسی) [قدیمی] 'oz[o]n گوش.
-
اذن
فرهنگ فارسی معین
(اُ ذُ) [ ع . ] (اِ.) گوش .
-
اذن
فرهنگ فارسی معین
( اِ ) [ ع . ] 1 - (مص م .) رخصت دادن ، اجازه دادن . 2 - (اِمص .) فرمان ، رخصت ، اجازه .
-
اذن
لغتنامه دهخدا
اذن . [ ] (اِخ ) (سنةالَ ...) نام سال اول هجرت .
-
اذن
لغتنامه دهخدا
اذن . [ اَ ] (ع مص ) بگوش کسی زدن .بر گوش زدن . (تاج المصادر بیهقی ). || بدردگوش مبتلا گشتن . || خشک شدن گرفتن گیاه .
-
اذن
لغتنامه دهخدا
اذن . [ اَ ذَ ] (ع مص ) اِذن . اَذانت . || دانستن . || اباحة. (اقرب الموارد). || استماع . (اقرب الموارد). گوش داشتن . (زوزنی ). گوش فراداشتن .
-
اذن
لغتنامه دهخدا
اذن . [ اَ ذَن ن ] (ع ص ) مردی که آب بینی او از هر دو سوراخ روان باشد. (منتهی الارب ). آنکه آب بینی او از هر دو سوراخ جاری شود. آنک از بینی وی آب روان باشد. (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). آنک آب از بینی او چکد.آب بینی چکنده . مُفی . فرکند. فرغند. مؤ...
-
اذن
لغتنامه دهخدا
اذن . [ اِ ] (ع مص ، اِمص ) دستوری . (منتهی الارب ). دستوری دادن . (زوزنی ). بار. اجازه . اجازت . رخصت :5 و پسرش را بدیوان آوردند و موقوف کردند تا مقرر گردد باذن اﷲ. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 324).بگفتا اذن خواهی چیست از من چه بهتر کور را از چشم روشن . ج...
-
اذن
لغتنامه دهخدا
اذن . [ اُ ] (ع اِ) گوش . اُذُن :اُذن مؤمن وحی ما را واعی است آنچنان گوشی قرین داعی است . مولوی .ج ، آذان .
-
اذن
لغتنامه دهخدا
اذن . [ اُ ذَ ] (ع اِ) ج ِ اَذَنة.
-
اذن
لغتنامه دهخدا
اذن . [ اُ ذُ ] (اِخ )یکی از جبال بنی ابی بکربن کلاب . || قاره ای بسماوه که از آنجا سنگ آسیا برند. (معجم البلدان ).
-
اذن
لغتنامه دهخدا
اذن . [ اُ ذُ ] (ع اِ) گوش :گر شنیدی اذن کی ماندی اذن یا کجا کردی دگر ضبط سخن . مولوی .- اُذُن بَسْطاء ؛ گوش کلان و پهن .- اذن خرباء ؛ گوشی شکافته . (مهذب الاسماء).- اذن خرقاء ؛ گوشی سوراخ کرده . (مهذب الاسماء).- اذن واعیه ؛ گوش شنوا.|| گوشی که نیکی...
-
اذن
لغتنامه دهخدا
اذن .[ اِ ذَ ] (ع ق ) اکنون . || این هنگام . || آنگاه . آنگهی . حرف جواب و جزاء، و هو اماان یدل علی انشاء التسببیة بحیث لایفهم الارتباط من غیره کقولک اذن اُکرمک لمن قال لک ازورک و هو حینئذ عامل یدخل علی الجملة الفعلیة فینصب المضارع بثلاثة شروط، الاول...