کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
اخفش پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
اخفش
/'axfaš/
معنی
ویژگی کسی که چشمش ضعیف و کمسو باشد یا در روز و در روشنایی بهخوبی نمیبیند.
فرهنگ فارسی عمید
دیکشنری
نتیجهای یافت نگردید.
-
جستوجوی دقیق
-
اخفش
فرهنگ فارسی عمید
(صفت) [عربی] [قدیمی] 'axfaš ویژگی کسی که چشمش ضعیف و کمسو باشد یا در روز و در روشنایی بهخوبی نمیبیند.
-
اخفش
فرهنگ فارسی معین
(اَ فَ) [ ع . ] 1 - (ص .) کسی که چشمش ضعیف و کم نور باشد. 2 - (اِ.) شب پرک .
-
اخفش
لغتنامه دهخدا
اخفش . [ اَ ف َ ] (اِخ ) ابوالحسن سعیدبن مسعدة بصری . رجوع به اخفش اوسط شود.
-
اخفش
لغتنامه دهخدا
اخفش . [ اَ ف َ ] (اِخ ) ابوالحسن علی بن مبارک . از مردم کوفه است ، یکی از اَخافِش .
-
اخفش
لغتنامه دهخدا
اخفش . [ اَ ف َ ] (اِخ ) ابوالخطاب عبدالحمیدبن عبدالمجید هجری ثعلبی بصری نحوی . مشهور به اخفش اکبر یا کبیر. ابوعبیداﷲ محمدبن عمران المرزبانی در الموشح (چ مصر صص 121 - 123) از او روایت کند. وفات او بسال 215 هَ . ق .است . (المزهر). وی از موالی و شاگردا...
-
اخفش
لغتنامه دهخدا
اخفش . [ اَ ف َ ] (اِخ ) احمدبن عمران بن سلامة الألهانی النحوی مکنی به ابی عبداﷲ و ملقب به اخفش الأوّل یا اخفش قدیم . رجوع به احمدبن عمران ... و روضات الجنات ص 54 و 55 شود.
-
اخفش
لغتنامه دهخدا
اخفش . [ اَ ف َ ] (اِخ ) احمدبن محمد الموصلی . او شیخ ابوالعباس بن محمد شافعی فقیه نحوی است و ثانی اَخافِش است و ابن جنی معروف نزد او قرائت کرده و او راست : کتاب فی تعلیل القراآت السبع. (روضات الجنات ص 55).
-
اخفش
لغتنامه دهخدا
اخفش . [ اَ ف َ ] (اِخ ) حسین بن حسن اخفش . از اولاد ائمه در کوکبان . وی اعجوبه ٔ زمن بود و هم در کوکبان بسال 1103 هَ . ق . درگذشت . (تاج العروس در ماده ٔ خفش ).
-
اخفش
لغتنامه دهخدا
اخفش . [ اَ ف َ ] (اِخ ) خلف بن عمر. او شیخ ابوالقاسم شقری بلنسی نحوی است و در علم عروض از مَهَره است و محمدبن عزیز العزیزی صاحب الغریب از او روایت دارد و او پس ازسال 420 هَ . ق . درگذشته است . (روضات الجنات ص 55).
-
اخفش
لغتنامه دهخدا
اخفش . [ اَ ف َ ] (اِخ ) سعیدبن مسعده المجاشعی . رجوع به اخفش اوسط.... شود.
-
اخفش
لغتنامه دهخدا
اخفش . [ اَ ف َ ] (اِخ ) عبداﷲبن محمد. و او ابومحمد نحوی بغدادی است و از اصمعی روایت دارد. (روضات الجنات ص 55).
-
اخفش
لغتنامه دهخدا
اخفش . [ اَ ف َ ] (اِخ ) عبدالعزیز. و او ابوالاصبغبن احمد نحوی مغربی اندلسی است و ابن عبدالبر از او روایت دارد و وی بقول حمیدی در تاریخ اندلس بسال 389 هَ . ق . حیات داشته است . (روضات الجنات ص 55). و رجوع به عبدالعزیز... شود.
-
اخفش
لغتنامه دهخدا
اخفش . [ اَ ف َ ] (اِخ ) علی بن محمد نحوی . یاقوت گوید ذکر او درجائی نیافتم جز در کتاب الفصیح بخط علی بن عبداﷲبن اخی الشبیه العلوی . و صورت آن چنین است : حذق علی هذاالکتاب و هو الکتاب الفصیح ابوالقسم سلیمان بن المبارک الخاصة الشرفی أدام اﷲ أیامه من...
-
اخفش
لغتنامه دهخدا
اخفش . [ اَ ف َ ] (اِخ ) مجاشعی . رجوع به اخفش اوسط شود.
-
اخفش
لغتنامه دهخدا
اخفش . [ اَ ف َ ] (اِخ ) نام سه کس از ائمه ٔ نحو. ج ، اَخافش . (منتهی الارب ). مؤلف روضات الجنات بنقل از بغیةالوعاة آرد که اخافش یازده تن باشند. (روضات الجنات ص 54). و ترجمه ٔ هر یک در ذیل بیاید و چون اخفش مطلق گویند مراد سعیدبن مسعده است .- مثل بز ...