کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
نتایج زیر ناقص است. برای مشاهدهٔ موارد بیشتر روی دکمه کلیک نمایید. جستوجوی بیشتر
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
ابله فریبی پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
-
باد آبله
فرهنگ فارسی معین
(بِ لِ) (اِمر.) آبلة هلاک کننده .
-
آبله ٔ چشم
لغتنامه دهخدا
آبله ٔ چشم . [ ب ِ ل َ / ل ِ ی ِ چ َ / چ ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) دانه ٔ سفید یا سرخی که بر ظاهر چشم پدید آید و در تداول عامه آن را تورک گویند.
-
آبله ٔ فرنگ
لغتنامه دهخدا
آبله ٔ فرنگ . [ ب ِ ل َ / ل ِ ی ِ ف َ رَ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) نار افرنجیه . ارمنی دانه . کوفت . آتشک . (از مجمعالجوامع). سیفلیس .
-
آبله ٔ گاوی
لغتنامه دهخدا
آبله ٔ گاوی . [ ب ِ ل َ / ل ِ ی ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) آبله ای است که بیشتر روی پستانهای گاو میزند که از ترشح دانه های آن مایه ٔ آبله برای انسان تهیه می کنند. (از فرهنگ فارسی معین ).
-
آبله ٔ گوسفند
لغتنامه دهخدا
آبله ٔ گوسفند. [ ب ِ ل َ / ل ِ ی ِ ف َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) اَمیهه . نَبَخ . نَبْخ .
-
آبله برآوردن
لغتنامه دهخدا
آبله برآوردن .[ ب ِ ل َ / ل ِ ب َ وَ دَ ] (مص مرکب ) انتبار. تنفط.
-
آبله کردن
لغتنامه دهخدا
آبله کردن . [ ب ِ ل َ / ل ِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) آبله برآوردن .
-
آبله دار
لغتنامه دهخدا
آبله دار. [ ب ِ ل َ / ل ِ ] (نف مرکب ) آنکه بر تن جدری دارد. || آنکه بر اندام تاول دارد.
-
آبله رو
لغتنامه دهخدا
آبله رو. [ ب ِ ل َ / ل ِ ] (ص مرکب ) مجدر : سلطان ملکشاه ... آبله رو بود، چهره بزردی مایل . (راحةالصدور راوندی ).
-
آبله رویی
لغتنامه دهخدا
آبله رویی .[ ب ِ ل َ / ل ِ ] (حامص مرکب ) صفت و چگونگی آبله رو.
-
آبله کوب
لغتنامه دهخدا
آبله کوب . [ ب ِ ل َ / ل ِ ] (نف مرکب ) آنکه تلقیح مایه ٔ آبله کند.
-
آبله کوبی
لغتنامه دهخدا
آبله کوبی . [ ب ِ ل َ / ل ِ ] (حامص مرکب ) تلقیح مایه ٔ آبله .
-
آبله گون
لغتنامه دهخدا
آبله گون . [ ب ِ ل َ /ل ِ ] (ص مرکب ) چون آبله ، و در بیت ذیل : دوش که این گِردگَرد گنبد میناآبله گون شد چو چهر من ز ثریا. قاآنی .ظاهراً غلط آمده است ، چه گون در آخر کلمه چنانکه گونه به معنی رنگ و لون و فام و نیز مانند و شبه و سان و روش می آید و بس و...
-
آبله مرغان
لغتنامه دهخدا
آبله مرغان . [ ب ِ ل َ / ل ِ م ُ ] (اِ مرکب ) بیماریی است عفن و ساری مخصوص اطفال و علامت آن بروز دانه های آبداری است در بشره و بیش از چند روز نپاید.
-
آبله ناک
لغتنامه دهخدا
آبله ناک . [ ب ِ ل َ / ل ِ ] (ص مرکب ) آبله دار.