کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
آخته بیگی پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
-
جستوجوی دقیق
-
آخته بیگی
لغتنامه دهخدا
آخته بیگی . [ ت َ / ت ِ ب َ / ب ِ ] (حامص مرکب ) اَخْته بیگی . سمت و شغل آخته چی یا آخته بیگ .
-
واژههای مشابه
-
اخته
واژگان مترادف و متضاد
آغا، بیخایه، خصی، خواجه، مقطوعالنفس، مقطوعالنسل
-
أُخْتِهِ
فرهنگ واژگان قرآن
خواهرش
-
اخته
فرهنگ فارسی عمید
(صفت) [ترکی] ‹آخته› 'axte ۱. ویژگی مرد یا حیوان نر که بیضهاش را کشیده باشند؛ خایهکشیده.۲. [عامیانه، مجاز] ویژگی مرد ترسو و فاقد صفات مردانگی.۳. (اسم) [قدیمی] اسب.
-
اخته
فرهنگ فارسی معین
(اَ تِ) [ تر. ] (ص . اِ.)انسان یا حیوانی که بیضه هایش را کشیده باشند،بی خایه . خواجه نیز گویند.
-
اخته
لغتنامه دهخدا
اخته . [ اَ ت َ / ت ِ ] (ترکی ، ص ، اِ) خایه بیرون کشیده . (برهان ). بی خایه . جانور خایه کشیده عموماً و اسب خصوصاً. چاروای خایه بیرون کشیده . مقطوع . آخته . خصی . خواجه : خروس اخته . یابوی اخته . ج ، اختگان ، اخته ها (در مورد اسب ) .شب قضیم اختگانت ...
-
آخته چی
فرهنگ واژههای سره
سرآخور
-
اخته بیگ
فرهنگ فارسی عمید
(اسم، صفت) [ترکی] [قدیمی] 'axtebeyg کسی که اخته کردن حیوانات به دستور او است؛ میرآخور؛ رئیس اسطبل؛ اختهچی.
-
اخته چی
فرهنگ فارسی عمید
(اسم، صفت) [ترکی] ‹اختاچی، آختاچی، آختهچی› 'axteči کسی که کارش اخته کردن حیوانات است.
-
اخته خانه
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) [ترکی. فارسی] [قدیمی] 'axtexāne جایی که اسبها را اخته میکردند؛ طویله.
-
اخته زغال
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) [ترکی، فارسی] (زیستشناسی) 'axtezoqāl = زغالاخته
-
Cornus
زغالاخته
واژههای مصوّب فرهنگستان
[زیستشناسی- علوم گیاهی] سردهای از زغالاختهایان با 30 تا 50 گونۀ اغلب خزاندار
-
capon
خروس اخته
واژههای مصوّب فرهنگستان
[علوم و فنّاوری غذا] خروس بالغی که آن را عقیم کرده باشند
-
آخته چی
فرهنگ فارسی معین
( ~.) [ تر. ] (ص مر.)داروغة اصطبل ، ناظر طویله ، میرآخور.