کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
رک و پوست کنده پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
-
جستوجو در متن
-
مقشور
فرهنگ فارسی معین
(مَ) [ ع . ] (اِمف .) از پوست جدا کرده شده ، پوست کنده .
-
پاک و پوست کنده
فرهنگ فارسی معین
(کُ کَ دِ) (ص مر.) آشکار، صریح .
-
پوست کنده
فرهنگ فارسی معین
(کَ دِ) (ص مف .) کنایه از: صریح ، بی پرده .
-
مجرور
فرهنگ فارسی معین
(مَ) [ ع . ] (اِمف .) پوست کنده شده .
-
مشک
فرهنگ فارسی معین
(مَ) [ په . ] (اِ.)= مشگ : خیک ، پوست گوسفندی که آن را قالبی کنده باشند.
-
صاف
فرهنگ فارسی معین
[ ازع . ] (ص .) 1 - روشن ، زلال . 2 - آفتابی . 3 - پاک ، بی آلایش . 4 - هموار، بی چین و چروک . ؛ ~ و پوست کنده به طور صریح و آشکار. ؛ ~ و صوف منظم و مرتب .
-
پوست
فرهنگ فارسی معین
(اِ.)1 - بیرونی ترین بخش بدن جانوران . 2 - پوشش بیرونی ساقه . 3 - پوشش تخم جانور و دانة گیاه . ؛ ~ کسی کنده شدن (کن .) متحمل عذاب شدید شدن .
-
منبت
فرهنگ فارسی معین
(مُ نَ بَّ) [ ع . ] (اِمف .) کنده کاری و ایجاد نقش های برجسته روی چوب ، کنده - کاری شده .
-
قوقسی
فرهنگ فارسی معین
(قُ قُ) (اِ.) = ققسی : هر یک از برچه های میوة انار را گویند که به وسیلة پردة نازک سفید رنگ سلولزی احاطه شده و از برچة مجاور مجزا شده است و حاوی دانه های انار است ، یک تکه انار پوست کنده .
-
پارشمن
فرهنگ فارسی معین
(رْ شُ مَ) ( اِ.) پوست حیوانی ، مخصوصاً پوست بز و گوسفند که برای نوشتن و چاپ پیرایند؛ پوست آهو.
-
کنده کاری
فرهنگ فارسی معین
(کَ دِ) (حامص .) حکاکی روی چوب ، فلز و غیره . حکاکی .
-
هلو
فرهنگ فارسی معین
(هُ) (اِ.) درختی از تیرة گل سرخیان و از دستة بادامی ها که دارای میوة آب دار شفت و هستة ناهموار درشت است . گونه های مختلف هلو عبارت از شفتالو و شلیل و هلو انجیری هستند که همگی میوه هایی ریزتر از هلو دارند. ؛ ~پوست کنده کنایه از: شخص خوش بر و رو، خوش...
-
کند
فرهنگ فارسی معین
( ~ .) (اِ.) کنده و چوب ستبری که بر پای اسیران و مجرمان می بستند.
-
سفال
فرهنگ فارسی معین
(سُ) (اِ.) پوست گردو، پسته ، بادام ، فندق و پوست انار خشک .
-
نقر
فرهنگ فارسی معین
(نَ) [ ع . ] (مص م .) 1 - کوبیدن . 2 - کنده - کاری کردن روی سنگ و چوب .