کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
زندهگور پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
-
واژههای مشابه
-
زنده
لغتنامه دهخدا
زنده . [ زِ دَ / دِ ] (اِخ ) لقب شیخ احمد جامی قدس سره السامی که او را زنده پیل می نامیده اند. (انجمن آرا). رجوع به زنده پیل شود.
-
زنده
لغتنامه دهخدا
زنده . [ زِ دَ / دِ ] (اِخ ) نام رودخانه ای است درصفاهان که به زنده رود اشتهار دارد. (برهان ). نام رودخانه ٔ اسپاهان است و آن را به زنده رود اشتهار نموده اند. (فرهنگ جهانگیری ). رود سپاهان است . (انجمن آرا).یکی از نامهای زندرود اصفهان است . (ناظم الا...
-
زنده
لغتنامه دهخدا
زنده . [ زِ دَ / دِ ] (اِخ )نام پهلوانی بوده تورانی ، وزیر سهراب بن رستم که رستم زال او را به یک مشت کشت و او را زنده رزم هم می گفته اند. (برهان ) (ناظم الاطباء) (از شرفنامه ٔ منیری ).
-
زنده
لغتنامه دهخدا
زنده . [ زِ دَ / دِ ] (ص ) زندگی . حیات . (برهان ) (ناظم الاطباء). || معروف است و آنرا به تازی حی خوانند. (فرهنگ جهانگیری ). جاندار. (آنندراج ). صاحب جان که آنرا به عربی حی گویند و مشتق از آن است زندگی و زندگانی . (انجمن آرا). حی و کسی که حیات داشته ...
-
زنده
لغتنامه دهخدا
زنده . [زَ دَ / دِ ] (اِ) آهن چخماق و آتش زنه را گویند. (برهان ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). زند. (فرهنگ جهانگیری ). || (ص ) هولناک . مخوف . مهیب . || بی کران . بی پایان . بی اندازه . (از ناظم الاطباء).
-
زندة
لغتنامه دهخدا
زندة. [ زَ دَ ] (اِخ ) شهری است به روم . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از معجم البلدان ). ابو عبیدةبن جراح رضی اﷲ عنه آن را بگشاد. (از معجم البلدان ).
-
زندة
لغتنامه دهخدا
زندة. [ زَ دَ ] (ع اِ) چوب یا سنگ زیرین آتش زنه . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). رجوع به زند شود.
-
گور
لغتنامه دهخدا
گور. (اِ) به معنی قبر باشد، و آن جایی است که مرده ٔ آدمی را در آن بگذارند. (برهان ). قبر معرب گور است . (آنندراج ). تربت . خاک . نهفت . ستودان . ادم . ثُکنة. (منتهی الارب ). جَدَت . (دهار). جَدَف : حَفیر؛ گور کنده . رَجَم . رَجمة. رُجمة. راموس . رَمس...
-
گور
لغتنامه دهخدا
گور. (اِخ ) شهرکی است خرم [ به پارس ]، اردشیر بابکان کرده است و مستقر او بودی و از گرد وی باره ای محکم است و از وی آب طلع و آب قیصوم خیزد که به همه ٔ جهان ببرند و جای دیگر نباشد. (حدود العالم ). گور یا جور، کرسی نشین اردشیرخره بوده است . اردشیر بابکا...
-
گور
لغتنامه دهخدا
گور. (اِخ ) طایفه ای از طوایف ناحیه ٔ مکران . (جغرافیای سیاسی کیهان ص 101).
-
گور
لغتنامه دهخدا
گور. (اِخ ) لقب بهرام پنجم پسر یزدگرد. رجوع به بهرام گور شود.
-
گور
لغتنامه دهخدا
گور. (اِخ ) نام شهری بوده در دارالملک بنگاله ، و اکنون خراب است . (برهان ).
-
گور
لغتنامه دهخدا
گور. [ گ َ ] (اِخ ) نام دختر کوه همنت و زن مهادیو (به عقیده ٔ هندوان ). (ماللهند بیرونی ص 57، 288).
-
گور
لغتنامه دهخدا
گور. [ گ َ / گُو ] (ص ، اِ) آتش پرستانی را گویند که به دین و ملت زردشت باشند. و ایشان را مغ میگویند. (برهان ). گبر. (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). رجوع به گبر شود : اگر گوریم و ترسا ور مسلمان به هر ملت که هستیم از تو ایمان . باباطاهر.رسول (ع ) به او [...
-
گور
لغتنامه دهخدا
گور. [ گ َ رَ ] (اِخ ) نام یکی از زهاد هند که کتابی به همین نام نوشته است . (ماللهند بیرونی ص 63).