کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
زاذویه پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
-
جستوجوی دقیق
-
زاذویه
لغتنامه دهخدا
زاذویه . [ ی َ ] (اِخ ) حاکم سیستان بوده . طبری آرد: در زمان عمر پس از فتح مصر سلطنت اسلام استوار شد ولکن در پاره ای از نواحی مردم بر امراء [ دست نشانده ٔ خلیفه ] میشوریدند چنانکه اهل مصر بر اجل و اهل مکران بر راسل و اهل سجستان بر زادویه . (تاریخ طبر...
-
زاذویه
لغتنامه دهخدا
زاذویه . [ ی َ ] (اِخ ) زاذی . پاذگوسپان شمال آذربایجان است و انوشروان (خسرو اول ) نامه ای بدو نوشته است و طبری آن نامه را آورده است . (ایران در زمان ساسانیان ص 387). و رجوع به تاریخ طبری چ نلدکه ج ص 892 و زادی در لغت نامه شود.
-
زاذویه
لغتنامه دهخدا
زاذویه . [ ی َ ] (اِخ ) مرزبان سرخس بود و با عبداﷲبن خازم که بدستور عبداﷲبن عامر بعزم فتح سرخس آمده بود پیمان صلح بست . بلاذری آرد: زاذویه مرزبان سرخس به ابن خازم پیشنهاد صلح کرد و تعهد کرد زنان سرخس را بدو تسلیم کند و از مردان صد تن مسلمان شوند. ابن...
-
زاذویه
لغتنامه دهخدا
زاذویه . [ ی َ] (اِخ ) رئیس خدمه و از رجال مقتدر زمان یزدگرد سوم بوده است . (ایران در زمان ساسانیان ص 523 و 522).
-
واژههای مشابه
-
زاذویة
لغتنامه دهخدا
زاذویة. [ ی َ ] (اِخ ) ابن شاهویه . رجوع به کتاب ایران در زمان ساسانیان و زادویه در لغت نامه شود.
-
جستوجو در متن
-
زادی
لغتنامه دهخدا
زادی . (اِخ ) زاذویه پادکوسپان آذربایجان است . (ذیل تاریخ طبری چ دخویه ج 2 ص 893). و رجوع به زاذویه شود.
-
زادیه
لغتنامه دهخدا
زادیه . [ ی َ ] (اِخ ) زاذویه . لقب دیگر صالح بن حماد محدث است . (ریحانة الادب ج 2).
-
صالح
لغتنامه دهخدا
صالح . [ ل ِ ] (اِخ ) ابن ابی حماد، مکنی به ابوالخیر رازی . شیخ طوسی در رجال گاهی وی را در شمار اصحاب امام جواد محمدبن علی (ع ) و زمانی در شمار اصحاب امام هادی (ع ) و سوم بار در عداد اصحاب امام عسکری (ع )آورده است و در فهرس گوید: او را کتابی است که ا...
-
پادشاه
لغتنامه دهخدا
پادشاه . [ دْ / دِ ] (ص مرکب ، اِ) از اصل پهلوی پاتخشای یا پاتخشاه ، خدیو و فرمانروا . معادل آن در پارسی باستان (پارسی هخامنشی ) پتی خشای ثیه و پتی خشای َ، [ کسی که به اقتدار فرمان راند ] راجع به اصل این لغت در برهان قاطع چنین آمده است : «نامی است فا...