کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
دوغ دوغی پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
-
واژههای مشابه
-
آب دوغ
لغتنامه دهخدا
آب دوغ . (اِ مرکب ) ماستی با آب بسیار، گشاده کرده : کسی را کو تو بینی درد سرفه بفرمایش تو آب دوغ و خرفه . طیان .- امثال :بخیه به آب دوغ زدن ؛ رنجی بیفائده بردن .
-
دوغ پتی
لغتنامه دهخدا
دوغ پتی . [ غ ِ پ َ ] (اِ مرکب ) دوغ گشاده . دوغ بسیارآب . ماست که آب فراوان در وی کرده باشند: عجب ماستی خریدیم که همه اش دوغ پتی بود. (یادداشت مؤلف ).
-
دوغ خوردن
لغتنامه دهخدا
دوغ خوردن . [ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص مرکب ) خوردن دوغ . آشامیدن دوغ : چون نمایی مستی ای تو خورده دوغ پیش من لافی زنی آنگه دروغ . مولوی .|| سهو شدن و خطا کردن . (ناظم الاطباء). غلط خوردن . (از آنندراج ).
-
دوغ زدن
لغتنامه دهخدا
دوغ زدن . [ زَ دَ ] (مص مرکب ) مسکه برآوردن . (ناظم الاطباء). تکاندن مشک و ظرف دیگر را که در آن شیر یا ماست است گرفتن مسکه را. (از یادداشت مؤلف ): مخض . تمخض ؛ دوغ زده شدن . (منتهی الارب ).
-
دوغ کشک
لغتنامه دهخدا
دوغ کشک . [ ک َ ] (اِ مرکب ) مایعی که از ساییدن کشک در آب پدید آید. دوغ . کشک ساییده در آب . (یادداشت مؤلف ).
-
دوغ گرمه
لغتنامه دهخدا
دوغ گرمه . [ گ َ م َ / م ِ ](اِ مرکب ) کاله جوش . کالجوش . غذایی که از کشک در آب ساییده و لپه و روغن و پیاز و نعناع داغ و گردو و جزآن سازند. (یادداشت مؤلف ). رجوع به کاله جوش شود.
-
دوغ آبا
لغتنامه دهخدا
دوغ آبا. (اِ مرکب ) طعامی که با شیر سازند. (ناظم الاطباء). اما ظاهراً دوغ ابا است . (یادداشت لغتنامه ). دوغبا. رجوع به دوغبا شود.
-
دوغ آباد
لغتنامه دهخدا
دوغ آباد. (اِخ ) دهی است از دهستان فیض آباد بخش فیض آباد محولات شهرستان تربت حیدریه .واقع در 12 هزارگزی شمال خاوری فیض آباد با 2486 تن سکنه . آب آن از رودخانه و راه آن اتومبیل روست . مزرعه ٔ کوشکوه ، محبت گرگ ، سلمی دشت ، شاه رگ ، شورآب ، آبزواسفرجزء...
-
دوغ آبادی
لغتنامه دهخدا
دوغ آبادی . (اِخ ) امام ضیاءالدین دوغ آبادی . از شعرا و رباعی سرایان سمرقند بود. رباعی زیر از اوست : دیدم دل خسته را جدا از شادی وندر غم تو به دست هر بیدادی گفتم که کجا فتاده ای ای مسکین گفتا که خوشستم تو کجا افتادی .(از لباب الالباب ج 1 ص 190).
-
دوغ آبه
لغتنامه دهخدا
دوغ آبه . [ ب َ / ب ِ] (اِ مرکب ) دوغابه . دوغ آب . دوغاب . (یادداشت مؤلف ). رجوع به دوغاب شود. || آشی که از شیر سازند. (آنندراج ). || آشی که از دوغ پزند.
-
دوغ آگنج
لغتنامه دهخدا
دوغ آگنج . [ گ َ ] (ص مرکب ) آگنده به دوغ . (یادداشت مؤلف ) : نه سکنجی که بود زهرآگین بل سکنجی که بود دوغ آگنج .سوزنی .
-
دوغ خواره
لغتنامه دهخدا
دوغ خواره . [ خوا / خا رَ / رِ ] (نف مرکب ) کسی که دوغ خورد. (فرهنگ فارسی معین ).
-
دوغ خوری
لغتنامه دهخدا
دوغ خوری . [ خوَ / خ ُ ] (اِ مرکب ) ظرف که در آن دوغ خورند. شیرخوری . (از یادداشت مؤلف ).
-
دوغ زنه
لغتنامه دهخدا
دوغ زنه . [ زَ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) روغن گیره . مشک یا خمره که در آن ماست باآب کنند و مدتی دراز بحرکت درآرند تا کره و دوغ از هم جدا شود. (از یادداشت مؤلف ). رجوع به مشک شود.
-
دوغ زنی
لغتنامه دهخدا
دوغ زنی . [ زَ ] (اِخ ) تیره ای از طایفه ٔ زلقی ایل چهارلنگ بختیاری . (از جغرافیای سیاسی کیهان ص 76).