کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
بوستان پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
-
جستوجوی دقیق
-
بوستان
لغتنامه دهخدا
بوستان . (اِ مرکب ) پهلوی «بوستان ». مخفف بستان ، مرکب از بو (= بوی - رایحه ) و ستان (اداة مکان ). جایی که گلهای خوشبو در آن بسیار باشد. باغ باصفا. (حاشیه ٔ برهان چ معین ).مرکب از کلمه ٔ بو و کلمه ٔ ستان که بمعنی جای پیدا شدن است . (غیاث ). جنت . (مه...
-
بوستان
لغتنامه دهخدا
بوستان . (اِخ ) دهی است که در بخش گچساران شهرستان بهبهان واقعاست . دارای 250 تن سکنه است و ساکنین از طایفه ٔ ماشت بابویی میباشند. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6).
-
واژههای مشابه
-
بوستان سندس
لغتنامه دهخدا
بوستان سندس . [ ن ِ س ُ دُ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) سبزه و گلهای گوناگون . (ناظم الاطباء).
-
بوستان شیرین
لغتنامه دهخدا
بوستان شیرین . [ ن ِ ] (اِ مرکب ) نام نوایی است که مطربان زنند. (اوبهی ). نوایی است از موسیقی قدیم . (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به بستان شیرین شود.
-
بوستان آرا
لغتنامه دهخدا
بوستان آرا. (نف مرکب ) بوستان آرای . آراینده ٔ بوستان . که بوستان را بجمال خود بیاراید. که از بوستان زیباتر و خرم تر باشد : سپید برف برآمدبکوهسار سیاه و چون درونه شد آن سرو بوستان آرای .رودکی .
-
بوستان افروز
لغتنامه دهخدا
بوستان افروز. [ اَ / س ِ اَ ] (اِ مرکب ) گلی است که آنرا تاج خروس گویند به سبب شباهتی که بدان دارد. (برهان ). همان گل تاج خروس است ، بسبب شباهتی که بدان دارد. گل تاج خروس . (رشیدی ). دیسم . (بحر الجواهر) (آنندراج ). دج الامیر. اماریطن :بوستان افروز پ...
-
بوستان پیرا
لغتنامه دهخدا
بوستان پیرا. (نف مرکب ) بوستان پیرای . باغبان . (آنندراج ). بستان پیرا. بوستان بان . (فرهنگ فارسی معین ) : اگر از دورباش بوستان پیرا نیندیشدسر از یک طوق با قمری کند سرو روان بیرون . صائب .بسعی بوستان پیرا چه حاجت باغ مینو را. یغما (از ضیاءاللغة).رجوع...
-
بوستان سرا
لغتنامه دهخدا
بوستان سرا. [ س َ ] (اِ مرکب ) بوستان . باغ . باغی که در صحن خانه سازند : درخورد بوستانسرای ترازهره و مشتری تماشایی .سیدحسن غزنوی (دیوان چ مدرس رضوی ص 178).به هرات رفتند و ببوستانسرای ملک درآمدند. (انیس الطالبین ص 134).در بوستان سرای تو بعد ازتو کی ب...
-
بوستان گرد
لغتنامه دهخدا
بوستان گرد. [ گ َ ] (نف مرکب ) گردنده ٔ در بوستان . (آنندراج ). که تماشای باغ و بوستان کند : ایاغی به این بوستان گرد ده گل سرخ بستان ، می زرد ده .ملاطغرا (از آنندراج ).
-
بوستان گل نمای
لغتنامه دهخدا
بوستان گل نمای . [ ن ِ گ ُ ن َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از آسمان باشد. (برهان ) (انجمن آرا). آسمان . (ناظم الاطباء).
-
جستوجو در متن
-
بستان آرا
لغتنامه دهخدا
بستان آرا. [ ب ُ ] (نف مرکب ) بوستان آرای . بستان آرای . رجوع به بوستان آرا و بستان آرای شود.
-
بستان پیرای
لغتنامه دهخدا
بستان پیرای . [ ب ُ ] (نف مرکب ، اِ مرکب ) بستان پیرا. بوستان پیرا. رجوع به بستان پیرا و بوستان پیرای شود.
-
طیوقون
لغتنامه دهخدا
طیوقون . (معرب ، اِ) تاج خروس . بوستان افروز.