کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
نتایج زیر ناقص است. برای مشاهدهٔ موارد بیشتر روی دکمه کلیک نمایید. جستوجوی بیشتر
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
بسر پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
-
بسر
لغتنامه دهخدا
بسر. [ ب ُ ] (اِخ )نام دهی در بغداد. (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
-
بسر
لغتنامه دهخدا
بسر. [ ب ُ / ب ُ س ُ ] (ع اِ) غوره ٔ خرما و آنچه از شکوفه ٔ خرما اول ظاهر شود آن را طلع خوانند و چون بسته گردد، سَیّاب گویند و هرگاه سبز گردد جَدّال و سَراد و خَلال و چون اندکی کلان گردد آن را بغو خوانند و چون از آن کلان شود بُسر است بعد از آن مَخَطَ...
-
بسر
لغتنامه دهخدا
بسر. [ ب ُ س َ ](ع اِ) ج ِ بسرة. (ناظم الاطباء). رجوع به بسرة شود.
-
بسر
لغتنامه دهخدا
بسر. [ ب ُ س ِ ] (اِخ ) نام وزیر نصرانی . (غیاث ).
-
بسر
لغتنامه دهخدا
بسر.[ ب ُ ] (اِخ ) ابن حمید. تابعی است . (منتهی الارب ).
-
بسر
لغتنامه دهخدا
بسر.[ ب ُ ] (اِخ ) ابن عبید. تابعی است . (منتهی الارب ).
-
واژههای مشابه
-
کلم بسر
لغتنامه دهخدا
کلم بسر. [ ک َ ل َ ب ِ س َ ] (ص مرکب ) بمزاح یا تحقیر، کنایه از معمم . آخوند. دستاربند. مندیل بند. (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
-
گل بسر
لغتنامه دهخدا
گل بسر. [ گ ُ ب ِ س َ ] (ص مرکب ) آنکه یا آنچه گل بر سر دارد. || وصفی است خیار را از آن رو که خیار پس از روییدن تا مدتی گل آن بر سرش باقی بماند: گل بسر دارم خیار، سنبل تر دارم خیار.
-
گالی بسر
لغتنامه دهخدا
گالی بسر. [ ب ِ س َ ] (اِ) دسته بسه بامهای پوشالی بزبان گیلی . گالی پوش .
-
چادر بسر
لغتنامه دهخدا
چادر بسر. [ دَ / دُ ب ِ س َ ] (اِ مرکب ) کنایه است از زن . لچک بسر.
-
جان بسر
لغتنامه دهخدا
جان بسر. [ جام ْ ب ِ س َ ] (ص مرکب ) سخت مضطرب . بی قرار، چنانکه بیمار هنگام مرگ . مشرف بمرگ : گر انیس لانه ای ای جان بسردر کمین لا چرایی منتظر. مولوی .رجوع به جان بسر بودن و جان بسر شدن شود.
-
دیگ بسر
لغتنامه دهخدا
دیگ بسر. [ ب ِ س َ ] (ص مرکب ) وجود موهومی که کودکان را از آن ترسانند و گاه بر کسی پوستین وارونه پوشند و دیگی بر سر او نهند و بکودکان نمایند همین مقصود را. لولو. دمّام . (یادداشت مرحوم دهخدا).
-
قلعه بسر
لغتنامه دهخدا
قلعه بسر. [ ق َ ع َ ب ُ ] (اِخ ) قلعه ای است در افریقیه منسوب به بسربن ارطاة عامری . (از معجم البلدان ).
-
لک بسر
لغتنامه دهخدا
لک بسر. [ ل َ ب ُ ] (ع اِ مرکب ) نوعی صمغ. (ذیل قوامیس العرب دُزی در کلمه ٔ لک ). رجوع به لک البسر شود.
-
مندیل بسر
لغتنامه دهخدا
مندیل بسر. [ م َ ب ِ س َ ] (اِخ ) دهی از دهستان گاودول است که در بخش مرکزی شهرستان مراغه واقع است و 107 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4).