کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
ارمش پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
-
جستوجوی دقیق
-
ارمش
لغتنامه دهخدا
ارمش . [ ] (اِخ ) (رودخانه ٔ...) در بلوک رامهرمز، آبش شیرین و گواراست . آب چشمه ٔ تنک سروک و چشمه ٔ امام زاده بابا احمد بهم پیوسته رودخانه ٔ ارمش گردد.
-
ارمش
لغتنامه دهخدا
ارمش . [ اَ م َ ] (ع ص )مرد مختلف رنگ . (منتهی الأرب ). اربش . || آنکه پلک او سرخ و با سیلان آب باشد. (منتهی الأرب ).
-
واژههای مشابه
-
آرمش
لغتنامه دهخدا
آرمش . [ رَ م ِ ] (اِمص ) آرام . آرامش . اَون : راه را هر کسی نمی شایدپیر جوهرشناس می بایدتا ز خورشید پرورش یابددر دل خلق آرمش یابد (کذا). شیخ آذری .- آرمش دادن ؛ آرام بخشیدن .- آرمش یافتن ؛ آرام شدن .
-
واژههای همآوا
-
عرمش
لغتنامه دهخدا
عرمش . [ ] (ع اِ) خوشه ٔ انگور بدون دانه . عرموش . ج ، عرامیش . (از دزی ). و رجوع به عرموش شود.
-
آرمش
لغتنامه دهخدا
آرمش . [ رَ م ِ ] (اِمص ) آرام . آرامش . اَون : راه را هر کسی نمی شایدپیر جوهرشناس می بایدتا ز خورشید پرورش یابددر دل خلق آرمش یابد (کذا). شیخ آذری .- آرمش دادن ؛ آرام بخشیدن .- آرمش یافتن ؛ آرام شدن .
-
جستوجو در متن
-
ثموت
لغتنامه دهخدا
ثموت . [ ث َ ] (ع ص ) آنکه گاه آرَمِش حدث کند.
-
حاروق
لغتنامه دهخدا
حاروق . (ع ص ) امراءة حاروق ؛ زن خوش آرَمِش .
-
آرام کردن
لغتنامه دهخدا
آرام کردن . [ ک َ دَ ] (مص مرکب ) آرامانیدن . آرمش دادن . آرامش دادن . آرام بخشیدن . تسکین .
-
آمیز
لغتنامه دهخدا
آمیز. (اِمص ) آمیغ. مباشرت . صحبت . آرمش با. نزدیکی با. وقاع . || معاشرت . || آمیزش . (برهان ). || مخلوط کردن دو چیز یا زیاده با یکدیگر. (برهان ).
-
اربش
لغتنامه دهخدا
اربش . [ اَ ب َ ] (ع ص ) مختلف رنگ . اَرْمَش : رجل أربش . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
-
کثافت کاری
لغتنامه دهخدا
کثافت کاری . [ ک ِ ف َ ] (حامص مرکب ) ایجاد کثافت . || مجازاً بد انجام دادن کاری . || مجازاً، مباشرت . آرمش . جماع . (فرهنگ فارسی معین ).
-
ارکازه
لغتنامه دهخدا
ارکازه . [ ] (اِ) پاانداز. آنچه پیش برند از تحف و هدایا قادم را در نزدیک خانه یا اول ورود : چون ز سر کوی نگارم رسدپیش برون آرمش ارکازه ای .سوزنی .