کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
آفتاب و مهتاب پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
-
واژههای مشابه
-
علت آفتاب
لغتنامه دهخدا
علت آفتاب . [ ع ِل ْ ل َ ت ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) یرقان . (غیاث اللغات ) (آنندراج ).
-
آفتاب پرستی
لغتنامه دهخدا
آفتاب پرستی . [ پ َ رَ ] (حامص مرکب ) عبادت شمس . تشمیس .
-
آفتاب پهن
لغتنامه دهخدا
آفتاب پهن . [ پ َ ] (اِ مرکب ) در تداول خانگی ، آنگاه از بامداد که قسمتی از سطح سرای را آفتاب گیرد.
-
آفتاب جبین
لغتنامه دهخدا
آفتاب جبین . [ ج َ ] (ص مرکب ) صاحب جبین تابان .
-
آفتاب چشمه
لغتنامه دهخدا
آفتاب چشمه . [ چ َ / چ ِ م َ /م ِ ] (اِ مرکب ) چشمه ٔ آفتاب . قرص آفتاب . (برهان ).
-
آفتاب رو
لغتنامه دهخدا
آفتاب رو. (اِ مرکب ) جائی که آفتاب بر آن تابد. بَرآفتاب . آفتاب گاه . مشراق .مشرقه . بتو. مقابل نَسا، نَسار، نَسَر : در موسم زمستان سعدی دو چیز خواهدبا روی ْآفتابی در آفتاب روئی . سعدی .|| ((ص مرکب ) با روئی چون آفتاب . با صورتی سخت جمیل .
-
آفتاب روی
لغتنامه دهخدا
آفتاب روی . (ص مرکب ، اِ مرکب ) آفتاب رو.
-
آفتاب رویه
لغتنامه دهخدا
آفتاب رویه . [ ی َ / ی ِ ] (اِ مرکب ) مشراق . مشرقه . (صراح ). برآفتاب . آفتاب گاه .
-
آفتاب زده
لغتنامه دهخدا
آفتاب زده . [ زَ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) متشمس .آنکه از بسیاری تافتن آفتاب بر او بیمار شده باشد.
-
آفتاب زردی
لغتنامه دهخدا
آفتاب زردی . [ زَ ] (اِ مرکب ، ق مرکب ) آفتاب زرد.
-
آفتاب طلعت
لغتنامه دهخدا
آفتاب طلعت . [طَ ع َ ] (ص مرکب ) سخت جمیل . آفتاب روی . آفتاب عذار.
-
آفتاب عذار
لغتنامه دهخدا
آفتاب عذار. [ ع ِ ] (ص مرکب ) آفتاب طلعت .
-
آفتاب گاه
لغتنامه دهخدا
آفتاب گاه .(اِ مرکب ) برآفتاب . مشرقه . (زمخشری ). آفتاب رو. مشراق . بتو. آنجای خانه که بیشتر روز آفتاب بدان تابد.
-
آفتاب گردش
لغتنامه دهخدا
آفتاب گردش . [ گ َ دِ ] (اِ مرکب ) حرباء.
-
آفتاب گردک
لغتنامه دهخدا
آفتاب گردک . [ گ َ دَ ] (اِ مرکب ) حرباء. آفتاب پرست . بوقلمون . || گل آفتاب پرست . || خبازی . پنیرک .