کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
کُرک و پَر ریختن پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
-
واژههای مشابه
-
کرک
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) (زیستشناسی) [قدیمی] karak = بلدرچین
-
کرک
فرهنگ فارسی عمید
(صفت) [قدیمی] kork = کُرچ
-
جستوجو در متن
-
پرغازه
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) ‹پرغزه› [قدیمی] parqāze بیخ و بن پَر پرندگان که به بدن آنها چسبیده است.
-
ریزش
فرهنگ فارسی عمید
(اسم مصدر) rizeš ۱. عمل ریختن؛ ریختن چیزی.۲. [مجاز] انعام و بخشش.
-
کلجان
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) [قدیمی] kaljān جای ریختن خاکروبه و زباله؛ مزبله.
-
گلباران
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) golbārān عمل ریختن و افشاندن گل بر سر کسی یا چیزی.〈 گلباران کردن: (مصدر متعدی) گل افشاندن بر سر کسی یا چیزی؛ گل ریختن؛ گل پاشیدن.
-
شاریدن
فرهنگ فارسی عمید
(مصدر لازم) ‹شریدن› [قدیمی] šāridan سرازیر شدن و ریختن آب یا چیز دیگر از بالا به پایین؛ ریختن پیاپی آب از بالا به پایین.
-
ریز
فرهنگ فارسی عمید
(بن مضارعِ ریختن و ریزیدن) riz ۱. = ریختن۲. ریزنده (در ترکیب با کلمۀ دیگر): اشکریز، خونریز، گوهرریز.۳. ریختهشده (در ترکیب با کلمۀ دیگر): سرریز، دورریز.
-
باران گیر
فرهنگ فارسی عمید
(اسم، صفت فاعلی) bārāngir سایهبان و هرچه مانع ریختن باران بر سر مردم باشد.
-
مزبله
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) [عربی: مزبلَة، جمع: مزابل] [قدیمی] mazbale جای ریختن خاکروبه و سرگین؛ شله؛ شوله؛ کلجان.
-
وجین
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) ‹ویجین› (کشاورزی) vejin عمل کندن و دور ریختن گیاههای هرز از میان کشتزار.
-
پاشیدن
فرهنگ فارسی عمید
(مصدر متعدی) ‹پاچیدن› pāšidan ۱. ریختن و پراکنده کردن هر چیز پاشیدنی؛ افشاندن.۲. (مصدر لازم) ریخته شدن و پراکنده شدن.
-
رمباندن
فرهنگ فارسی عمید
(مصدر متعدی) ‹رمبانیدن› [عامیانه] rombāndan خراب کردن و رویهم ریختن؛ خراب کردن سقف، دیوار، و مانند آن.
-
تاج
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) [معرب، مٲخوذ از پهلوی: tāg] tāj ۱. کلاه جواهرنشان که پادشاهان بر سر گذارند؛ افسر؛ دیهیم؛ بساک؛ گرزن.۲. جقۀ جواهرنشان که جلو کلاه بزنند.۳. (زیستشناسی) برآمدگی کوچکی از پَر یا گوشت بر سر بعضی پرندگان، مانند هدهد و خروس.