کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
ژاژ پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
-
جستوجوی دقیق
-
ژاژ
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) žāž ۱. (زیستشناسی) گیاهی بیمزه، خاردار، و خودرو شبیه درمنه که در صحراها میروید. شتر آن را از زمین میکند و میجود اما نمیتواند نرم کند و فرو ببرد. جز سوختن مصرفی ندارد.۲. [مجاز] سخن بیهوده و بیمعنی؛ یاوه.۳. (زیستشناسی) کنگر.۴. (زیستشناسی...
-
جستوجو در متن
-
ژاژه
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) [قدیمی، مجاز] žāže ژاژ؛ سخن یاوه و بیهوده.
-
لییدن
فرهنگ فارسی عمید
(مصدر متعدی) ‹لاییدن› [قدیمی] liyidan خاییدن: ◻︎ مسعود سعد چند لیی ژاژ / چه فایده ز ژاژ لییده (مسعودسعد۱: ۲۴۶).
-
ژاژیدن
فرهنگ فارسی عمید
(مصدر لازم) [قدیمی، مجاز] žāžidan ژاژ خاییدن؛ هرزهدرایی کردن؛ یاوهسرایی کردن: ◻︎ خواری از او بس بُوَد آن کت کند / رنجه به ژاژیدن بسیار خویش (ناصرخسرو: ۱۷۸).
-
زمترا
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) [قدیمی] zamatrā ریشخند: ◻︎ گر گشاید به عیب دیدۀ کاژ / چه زمترا زند بر این هر ژاژ (سنائی: معین: زمترا).
-
پینو
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) ‹پینوک› [قدیمی] pinu کشک؛ قروت؛ ترف: ◻︎ شعر ژاژ از دهان من شکر است / شعر نیک از دهان تو پینو (طیان: شاعران بیدیوان: ۳۱۹).
-
فاژ
فرهنگ فارسی عمید
(بن مضارعِ فاژیدن) ‹فاژه› [قدیمی] fāž ۱. = فاژیدن۲. (اسم) خمیازه؛ دهندره: ◻︎ میکند چون ز بیدماغی فاژ / در دهانش نهاد باید ژاژ (طیان: شاعران بیدیوان: ۳۱۵).
-
شفک
فرهنگ فارسی عمید
(اسم، صفت) ‹شغک› [قدیمی] šafak ۱. بیهنر.۲. نادان؛ ابله: ◻︎ پنداشت همی حاسد کاو باز نیاید / بازآمد تا هر شفکی ژاژ نخاید (رودکی: ۵۰۰).۳. جلف.
-
دراییدن
فرهنگ فارسی عمید
(مصدر متعدی) [پهلوی: drāyitan] [قدیمی] darāy(')idan ۱. گفتن؛ سخن گفتن؛ سخن سر کردن: ◻︎ کسی که ژاژ دراید به درگهی نشود / که چربگویان آنجا شوند کند زبان (فرخی: ۳۲۷).۲. آواز کردن؛ بانگ برآوردن.
-
علک
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) [عربی] [قدیمی] 'elk صمغ؛ مصطکی؛ هر صمغی که در دهان میجوند.〈 علک خاییدن: (مصدر لازم) [قدیمی]۱. صمغ خاییدن؛ سقز جویدن.۲. [مجاز] بیهوده گفتن؛ ژاژ خاییدن.
-
ناک
فرهنگ فارسی عمید
(صفت) nāk ۱. [عامیانه] فقیر.۲. [قدیمی] آلوده؛ آغشته؛ مغشوش؛ غشدار.۳. (اسم) [قدیمی] مشک مغشوش: ◻︎ چه ژاژ طیان نزدیک تو چه این سخنان / چه مشک خالص پیش دماغ خشک چه ناک (جمالالدینعبدالرزاق: ۲۲۹).
-
بغاز
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) ‹پغاز، براز› [قدیمی] beqāz ۱. قطعهای چوب که در کفشدوزی میان قالب کفش قرار میدهند.۲. چوبی که نجار هنگام شکافتن چوب دیگر در شکاف آن میگذارد که از هم باز شود؛ فانه؛ پانه؛ فهانه؛ پهانه؛ بفار؛ گاز: ◻︎ ژاژ همی خایم و ژاژم شده خشک / خار دارد همه ...
-
کاژ
فرهنگ فارسی عمید
(صفت) [قدیمی] kāž ۱. (پزشکی) = لوچ: ◻︎ ای تیغ زبان آخته بر قافلهٴ ژاژ / چشمت به طمع مانده سوی نان کسان کاژ (ناصرخسرو: لغتنامه: کاژ)، ◻︎ به یک پای لَنگ و به یک دست شَل / به یک چشم کور و به یک چشم کاژ (معروفی: شاعران بیدیوان: ۱۴۲).۲. (زیستشناسی) = ک...