کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
لالهسار پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
-
واژههای مشابه
-
لاله سار
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) ‹لالهسر› (زیستشناسی) lālesār مرغی خوشآواز: ◻︎ پراگنده با مشکدم سنگخوار / خروشان به هم شارک و لالهسار (خطیری: شاعران بیدیوان: ۲۹۲).
-
سار
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) [پهلوی: sār] (زیستشناسی) sār پرندهای کوچک، سیاهرنگ، حلالگوشت، و بزرگتر از گنجشک.
-
سار
فرهنگ فارسی عمید
(پسوند) sār ۱. شبیه؛ نظیر؛ مانند؛ گونه (در ترکیب با کلمۀ دیگر): بادسار، خاکسار، خجلسار، خوارسار، دشتسار، دیوانهسار، دیوسار، زیرکسار، مارسار: ◻︎ گناه آید از بندۀ خاکسار / به امید عفو خداوندگار (سعدی۱: ۱۹۶).۲. جای بسیاری و فراوانی چیزی (در ترکیب ...
-
سار
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) [قدیمی] sār ۱. رنج؛ آزار؛ محنت؛ درد؛ غصه.۲. (صفت) رنجور.
-
سار
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) [هندی، مخففِ ساره] [قدیمی] sār = ساره
-
لاله
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) lāle ۱. ‹آلاله› (زیستشناسی) گلی سرخرنگ با سه یا پنج گلبرگ.۲. (زیستشناسی) گیاه این گل، علفی، کوچک و پایا است و در دو نوع بوستانی و بیابانی وجود دارد. شقایق؛ شقایقالنعمان.۳. یک نوع چراغ بلور با پایۀ بلند و حبابی به شکل گل لاله.۴. [قدیمی، مجا...
-
مردم سار
فرهنگ فارسی عمید
(اسم، صفت) [قدیمی، مجاز] mardomsār دارای خصلت انسانی: ◻︎ همچنین در سرای حکمت و شرع / آدمیسیر باش و مردمسار (سنائی۲: ۱۴۱).
-
خجل سار
فرهنگ فارسی عمید
(صفت) [عربی. فارسی] [قدیمی] xe(a)jelsār = خجالتزده: ◻︎ خجلسارم از بس نوا و نوالش / کنون زآن نوال و نوا میگریزم (خاقانی: ۹۰۵)، ◻︎ نزد رئیس چون الف کوفی آمدم / چون دال سرفکنده خجلسار میروم (خاقانی: ۸۹۸).
-
خنگ سار
فرهنگ فارسی عمید
(صفت) [قدیمی] xengsār ویژگی کسی که تمام موهای سرش سفید باشد؛ سرسفید؛ سفیدمو: ◻︎ چند بگشت این زمانه بر سر من / گرد جهان کرد خنگسار مرا (ناصرخسرو: ۱۲۵).
-
دیوانه سار
فرهنگ فارسی عمید
(صفت) ‹دیوانهسر› [قدیمی] divānesār خیرهسر؛ خودسر؛ بیعقل.
-
زاغ سار
فرهنگ فارسی عمید
(صفت) [قدیمی] zāqsār ۱. زاغسر؛ آنکه دارای سر سیاه باشد.۲. [مجاز] ظالم سرسخت.۳. [مجاز] سیاهدل؛ سختدل: ◻︎ ازاین زاغساران بیآبورنگ / نه هوش و نه دانش نه نام و نه ننگ (فردوسی۴: ۲۸۶۷).
-
سیاه سار
فرهنگ فارسی عمید
(صفت) [قدیمی] siyāhsār = سیاهسر
-
سیمه سار
فرهنگ فارسی عمید
(صفت) [قدیمی] simesār = سراسیمه
-
سیه سار
فرهنگ فارسی عمید
(صفت) [قدیمی] siyahsār = سیاهسر
-
مشک سار
فرهنگ فارسی عمید
(صفت) [سنسکریت. فارسی] [قدیمی] mo(e)šksār جایی یا چیزی که از مشک خوشبو شده باشد.