کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
قابل توجه پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
-
جستوجو در متن
-
درون گرایی
فرهنگ فارسی عمید
(حاصل مصدر) [مجاز] darungerāy(')i ۱. (روانپزشکی) توجه دادن فکر و علاقه به باطن خویش به جای اندیشه و توجه به جهان خارج.۲. به درون خود فرورفتن.
-
شیرین کاری
فرهنگ فارسی عمید
(حاصل مصدر) [مجاز] širinkāri کار جالب توجه کردن؛ هنرنمایی.
-
تیمارداری
فرهنگ فارسی عمید
(حاصل مصدر) [قدیمی] timārdāri ۱. غمخواری.۲. پرستاری.۳. توجه و سرپرستی.
-
ژیگولو
فرهنگ فارسی عمید
(اسم، صفت) [فرانسوی: gigolo] žigulu مرد جوانی که به منظور جلب توجه دیگران خودآرایی میکند.
-
معتنابه
فرهنگ فارسی عمید
(صفت) [عربی: معتنیٰبه] mo'tanābeh ۱. قابل اعتنا؛ شایان توجه.۲. [مجاز] بسیار.
-
توجه
فرهنگ فارسی عمید
(اسم مصدر) [عربی] tavajjoh رو کردن؛ روی آوردن؛ رو گرداندن به طرف چیزی.
-
خودبین
فرهنگ فارسی عمید
(صفت) xodbin کسی که فقط خود را میبیند و به دیگران توجه ندارد؛ مغرور؛ متکبر.
-
ظاهربین
فرهنگ فارسی عمید
(اسم، صفت فاعلی) [عربی. فارسی] zāherbin کسی که فقط به ظاهر توجه میکند.
-
استغراق
فرهنگ فارسی عمید
(اسم مصدر) [عربی] 'esteqrāq ۱. [مجاز] سخت به کاری مشغول شدن؛ بیش از حد به چیزی توجه کردن.۲. (منطق) همه را فراگرفتن؛ شامل همه شدن.۳. (تصوف) توجه کامل سالک به گفتن ذکر، چنانکه از خودبیخود شود؛ مقام بیخودی و فنا.۴. [قدیمی، مجاز] از بین رفتن؛ نابو...
-
ابن الوقت
فرهنگ فارسی عمید
(صفت) [عربی] 'ebnolvaqt ۱. کسی که به مقتضای وقت و زمان کار میکند و وقت را غنیمت میشمارد؛ فرصتطلب.۲. (تصوف) ویژگی صوفیای که به زمان حال و گذشته توجه نمیکند و تنها به واردات غیبی توجه دارد و به ذکر حق میپردازد: ◻︎ صوفی ابنالوقت باشد ای رفیق ...
-
قشری
فرهنگ فارسی عمید
(صفت نسبی، منسوب به قشر) [عربی. فارسی] qešri ۱. [مجاز] کسی که به ظاهر احکام دین توجه دارد، به باطن امر توجه نمیکند، و تٲویل و قیاس را در امر دین روا نمیدارد.۲. بدون دقت و تٲمل؛ سطحی.
-
نگاه
فرهنگ فارسی عمید
(اسم مصدر) ‹نگه› negāh ۱. دید؛ نظر.۲. (اسم) چشم.۳. (شبه جمله) [عامیانه] توجه کنید؛ توجه کن.〈 نگاه داشتن: (مصدر متعدی)۱. نگاهداری کردن.۲. متوقف ساختن؛ ایست دادن.〈 نگاه کردن: (مصدر لازم، مصدر متعدی) دیدن؛ نگریستن.
-
استرعا
فرهنگ فارسی عمید
(اسم مصدر) [عربی: استرعاء] [قدیمی] 'ester'ā توجه کردن به حال دیگران؛ رعایت کردن.
-
اعتنا
فرهنگ فارسی عمید
(اسم مصدر) [عربی: اعتناء] 'e'tenā اهتمام ورزیدن به کاری؛ توجه داشتن به امری یا کسی.
-
بی ذوق
فرهنگ فارسی عمید
(صفت) [فارسی. عربی] bizo[w]q ۱. بیسلیقه.۲. کسی که علاقه و توجه به زیبایی و هنر نداشته باشد.