کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
صاحب را ی پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
-
واژههای مشابه
-
صاحب اختیار
فرهنگ فارسی عمید
(اسم، صفت) [عربی] sāheb[']extiyār داری اختیار؛ مختار. [منسوخ] در دورۀ قاجار، از القاب احترامآمیز.
-
صاحب اسرار
فرهنگ فارسی عمید
(صفت) [عربی] [قدیمی] sāheb[']asrār حافظ اسرار؛ نگهدار سر؛ رازدار.
-
صاحب افسر
فرهنگ فارسی عمید
(صفت) [عربی. فارسی] [قدیمی] sāheb[']afsar صاحب تاج؛ دارای افسر؛ تاجدار.〈 صاحبافسر گردون: [قدیمی، مجاز] حضرت عیسی.
-
صاحب الجیش
فرهنگ فارسی عمید
(اسم، صفت) [عربی: صاحبالجَیش] ‹صاحبجیش› [قدیمی] sāheboljeyš فرماندۀ قشون؛ سپهسالار.
-
صاحب الزمان
فرهنگ فارسی عمید
(اسم، صفت) [عربی] šāhebozzamān لقب محمدبن حسن عسکری، امام دوازدهم شیعه؛ مهدی منتظر.
-
صاحب امتیاز
فرهنگ فارسی عمید
(اسم، صفت) [عربی] sāheb[']emtiyāz ۱. کسی که اجازۀ چاپ و نشر روزنامه و نشریه به او داده میشود.۲. کسی که از طرف دولت اجازۀ بهرهبرداری از معدن یا یک امر انحصاری به او داده شده است.
-
صاحب تجربه
فرهنگ فارسی عمید
(صفت) [عربی] sahebtajro(e)be باتجربه؛ کارآزموده.
-
صاحب جاه
فرهنگ فارسی عمید
(صفت) [عربی. معرب] [قدیمی] sāhebjāh دارای مقام و منصب؛ صاحب قدر و منزلت؛ ارجمند.
-
صاحب جاهی
فرهنگ فارسی عمید
(حاصل مصدر) [عربی. معرب. فارسی] [قدیمی] sāhebjāhi بلندمرتبگی؛ مقام صاحبجاه: ◻︎ خشت زیر سر و بر تارک هفتاختر پای / دست قدرت نگر و منصب صاحبجاهی (حافظ: ۹۷۴).
-
صاحب جمال
فرهنگ فارسی عمید
(صفت) [عربی] sāhebjamāl خوشگل؛ زیبا؛ خوبروی.
-
صاحب حالت
فرهنگ فارسی عمید
(اسم، صفت) [عربی] (تصوف) sāhebhālat کسی که شوروشوق و عشق و هیجان دارد.
-
صاحب خانه
فرهنگ فارسی عمید
(اسم، صفت) [عربی. فارسی] sāhebxāne دارای خانه؛ مالک خانه.
-
صاحب خرد
فرهنگ فارسی عمید
(اسم، صفت) [عربی. فارسی] [قدیمی] sāhebxerad خردمند؛ عاقل: ◻︎ بِه است از دد انسان صاحبخرد / نه انسان که در مردم افتد چو دد (سعدی۱: ۶۲).
-
صاحب دلق
فرهنگ فارسی عمید
(اسم، صفت) [عربی. فارسی] [قدیمی] sāhebdalq ۱. ژندهپوش.۲. صوفیای که خرقه بر تن کند.
-
صاحب رای
فرهنگ فارسی عمید
(صفت) [عربی] [مجاز] sāhebra'y دارای رٲی و تدبیر درست.