کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
رنجه پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
-
جستوجوی دقیق
-
رنجه
فرهنگ فارسی عمید
(صفت) [پهلوی: ranĵak] [قدیمی] ranje آزرده؛ رنجیده؛ دلآزرده؛ دلتنگ.〈 رنجه داشتن: (مصدر متعدی) [قدیمی] رنجه کردن؛ رنجه ساختن؛ آزرده ساختن؛ آزار رساندن: ◻︎ جنگ یکسو نِه و دلشاد بزی / خویشتن را و مرا رنجه مدار (فرخی: ۱۳۹).〈 رنجه شدن: (مصدر ...
-
جستوجو در متن
-
پژولاننده
فرهنگ فارسی عمید
(صفت فاعلی) [قدیمی] pažulānande ۱. افسردهکننده.۲. رنجهکننده.
-
آزردن
فرهنگ فارسی عمید
(مصدر متعدی) ‹آزاریدن، آزاردن› 'āzordan ۱. آزار دادن؛ آزرده کردن؛ رنجاندن؛ رنجه ساختن: ◻︎ مشو شادمان گر بدی کردهای / که آزرده گردی گر «آزردهای» (فردوسی: ۷/۴۴۶ حاشیه).۲. (مصدر لازم) رنجه شدن؛ دلتنگ شدن؛ رنجیدن.
-
فرسودنی
فرهنگ فارسی عمید
(صفت) farsudani درخور فرسوده شدن: ◻︎ روی به دانش نه و رنجه مکن / دل به غم این تن فرسودنی (ناصرخسرو: ۴۹۹).
-
پژولاندن
فرهنگ فارسی عمید
(مصدر متعدی) ‹پژولانیدن› [قدیمی] pažulāndan ۱. پژمرده ساختن.۲. افسرده کردن.۳. رنجه کردن: ◻︎ گر روانم را پژولانند زود / صد در محنت بر ایشان برگشود (مولوی: ۹۸۱).
-
پولادبازو
فرهنگ فارسی عمید
(صفت) [قدیمی، مجاز] pulādbāzu کسی که بازوهای قوی دارد؛ پرزور: ◻︎ هرکه با پولادبازو پنجه کرد / ساعد مسکین خود را رنجه کرد (سعدی: ۷۵).
-
ژاژیدن
فرهنگ فارسی عمید
(مصدر لازم) [قدیمی، مجاز] žāžidan ژاژ خاییدن؛ هرزهدرایی کردن؛ یاوهسرایی کردن: ◻︎ خواری از او بس بُوَد آن کت کند / رنجه به ژاژیدن بسیار خویش (ناصرخسرو: ۱۷۸).
-
آزرده
فرهنگ فارسی عمید
(صفت) [جمع: آزردگان] ‹آزارده› 'āzorde آزاردیده؛ رنجیده؛ رنجهشده؛ دلتنگ؛ ملول؛ جراحتدیده: ◻︎ مشو شادمان گر بدی کردهای / که «آزرده» گردی گر آزردهای (فردوسی: ۷/۴۴۶).
-
حاجب
فرهنگ فارسی عمید
(اسم، صفت) [عربی] hājeb ۱. دربان پادشاه و امیر؛ پردهدار.۲. مانع؛ حائل.۳. (اسم) آنچه مانع دیدن چیزی شود.۴. (اسم) (ادبی) در بدیع، کلمهای که پیش از قافیۀ اصلی تکرار میشود، مانند کلمۀ «یار» در این شعر: هرچند رسد هر نفس از یار غمی / باید نشود رنجه دل ا...