کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
تخت به تخت پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
-
جستوجو در متن
-
گاهی
فرهنگ فارسی عمید
(صفت نسبی، منسوب به گاه) [قدیمی، مجاز] gāhi لایق تخت پادشاهی؛ شاه.
-
اندول
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) [قدیمی] 'andul گلیمی که چهارگوشۀ آن را بالاتر از سطح زمین به چهار میخ ببندند و بهصورت تخت بر آن بنشینند.
-
بوشاسب
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) [پهلوی: būsāsp] ‹بوشاسپ، بشاسب، پشاسپ، بوشپاس، گوشاسب› [قدیمی] bušāsb خواب؛ رؤیا؛ خواب خوش: ◻︎ نه در بیدار گفتم نه به بوشاسب / نگویم جز به پیش تخت گشتاسب (زراتشتبهرام: مجمعالفرس: بوشاسب).
-
ساج
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) [معرب، مٲخوذ از هندی] ‹ساگ› (زیستشناسی) sāj درختی شبیه درخت چنار با برگهای پهن و نوکتیز و گلهای کوچک و میوهای شبیه پسته که چوب آن زیبا، بسیار سخت، محکم، و بادوام است و برای ساختن بعضی از اشیای چوبی به کار میرود: ◻︎ نشسته سپهدار بر تخت عاج...
-
نشاختن
فرهنگ فارسی عمید
(مصدر متعدی) ‹نشاستن، بنشاختن، نشاخیدن› [قدیمی] nešāxtan ۱. نشاندن؛ نشانیدن.۲. جا دادن: ◻︎ به فرِّ کیانی یکی تخت ساخت / چه مایه بدو گوهر اندر نشاخت (فردوسی: ۱/۴۴).
-
افرنگ
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) [پهلوی: afrank] ‹اورنگ، اورند، افرند› [قدیمی] 'afrang ۱. تخت پادشاهی.۲. فروشکوه.۳. زیب و زیبایی: ◻︎ فر و افرنگ به تو گیرد دین / منبر از خطبهٴ تو آراید (دقیقی: ۹۸).
-
گاه
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) gāh ۱. جا؛ مکان.۲. [قدیمی] تخت پادشاهی: ◻︎ به گیتی بهی بهتر از گاه نیست / بدی بتّر از عمر کوتاه نیست (فردوسی: ۸/۳۷۳).
-
یاره
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) [قدیمی] yāre ۱. زیوری که زنان به مچ دست میبندند؛ دستبند.۲. طوق: ◻︎ چه نازی بدین تاج گشتاسبی / بدین یاره و تخت لهراسبی؟ (فردوسی۲: ۱۶۷۶).
-
قماری
فرهنگ فارسی عمید
(صفت نسبی، منسوب به قمار، شهری قدیمی در هند) [قدیمی] qo(a)māri ۱. تهیهشده در قمار: ◻︎ ز عود قماری یکی تخت کرد / سر تختهها را به زر سخت کرد (فردوسی: ۲/۹۶).۲. مربوط به قمار: طاووس قماری.
-
زبرجدنگار
فرهنگ فارسی عمید
(صفت مفعولی) [عربی. فارسی] [قدیمی] ze(a)barjadnegār زبرجدنشان؛ هرچیزی که با نگینهای زبرجد زینت داده شده باشد؛ مرصع به زبرجد؛ آراسته به زبرجد: ◻︎ همان تخت و هم طوق و هم گوشوار / همان تاج زرین زبرجدنگار (فردوسی: ۲/۴).
-
برس
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) [فرانسوی: brosse] [قدیمی] boro(e)s ۱. وسیلهای معمولاً پلاستیکی یا چوبی با صفحۀ تخت دستهدار و میلههای باریک که برای مرتب کردن موها به کار میرود.۲. وسیلهای به همین شکل با تارهای متراکم که برای پاک کردن لباسها به کار میرود.
-
گاوسر
فرهنگ فارسی عمید
(اسم، صفت) ‹گاوسار› [قدیمی] gāvsar ۱. گرزی که به شکل سر گاو ساخته باشند: ◻︎ یکی تخت و آن گرزۀ گاوسار/ که ماندهست از او در جهان یادگار (فردوسی: ۸/۲۷۴).۲. چوب کلفت که سر آن مانند گرز باشد
-
مه
فرهنگ فارسی عمید
(حرف) [پهلوی: ma] [قدیمی] ma نه: ( سر تاجداران فروشم به زر / که مه تخت بادا، مه تاج و مه فر (فردوسی: ۱/۱۳۳)، ( کآن فلانی یافت گنجی ناگهان / من همان خواهم مَه کار و مَه دکان (مولوی: ۲۲۱).
-
نوبهار
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) [مٲخوذ از سنسکریت] [قدیمی] no[w]bahār ۱. معشوقۀ زیبا. Δ در اصل، نام معبدی بودایی در بلخ بوده که بتهای زیبا در آن قرار داشته است.۲. شبستان؛ حرمسرا: ◻︎ فرودآمد از تخت سام سوار / به پرده درآمد سوی نوبهار (فردوسی: ۱/۱۶۵).
-
ستادن
فرهنگ فارسی عمید
(مصدر لازم) [مقابلِ نشستن] ‹استادن› [قدیمی] setādan = ایستادن: ◻︎ بیامد به درگاه مهران ستاد / برِ تخت او رفت و نامه بداد (فردوسی: ۷/۲۶۷ حاشیه)، ◻︎ ستاده قیصر و خاقان و فغفور / یک آماج از بساط پیشگه دور (نظامی۲: ۱۹۹).