کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
بوسه پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
-
جستوجوی دقیق
-
بوسه
فرهنگ فارسی عمید
(اسم مصدر، اسم) ‹بوس› buse عملی که با گذاشتن هر دو لب بر روی گونه یا لبهای کسی یا بر روی چیزی صورت میگیرد؛ ماچ.
-
جستوجو در متن
-
بوسیدن
فرهنگ فارسی عمید
(مصدر متعدی) busidan بوسه زدن؛ بوسه گرفتن؛ ماچ کردن.
-
بوسنده
فرهنگ فارسی عمید
(صفت فاعلی) busande بوسهکننده.
-
قبله
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) [عربی: قبلَة] [قدیمی] qoble بوسه؛ ماچ.
-
لثم
فرهنگ فارسی عمید
(اسم مصدر) [عربی] [قدیمی] lasm بوسه زدن بر دهان یا بر چهره.
-
تقبیل
فرهنگ فارسی عمید
(اسم مصدر) [عربی] [قدیمی] taqbil بوسیدن؛ بوسه زدن.
-
التثام
فرهنگ فارسی عمید
(اسم مصدر) [عربی] [قدیمی] 'eltesām ۱. دهانبند بستن.۲. بوسه دادن؛ بوسیدن.
-
کبوتر دم
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) [مجاز] kabutardam لب بر لب معشوق گذاشتن و بوسۀ طولانی گرفتن.
-
ماچ
فرهنگ فارسی عمید
(اسم مصدر، اسم) [عامیانه] māč بوسه.〈 ماچ کردن: (مصدر متعدی) [عامیانه] بوسیدن.
-
تصحیف
فرهنگ فارسی عمید
(اسم مصدر) [عربی] tashif ۱. خطا کردن در نوشتن.۲. تغییر دادن کلمه با کم یا زیاد کردن نقطههای آن.۳. (اسم) (ادبی) در بدیع، کلمهای که هنگام نوشتن یا خواندن بهواسطۀ تغییر کردن یا کم و زیاد شدن نقطههای آن تغییر پیدا کند، مانندِ عبد و عید، توشه و بوسه: ...
-
استلام
فرهنگ فارسی عمید
(اسم مصدر) [عربی] [قدیمی] 'estelām دست مالیدن و بوسه زدن به چیزی به قصد تبرک.〈 استلام حجر: (فقه) دست مالیدن به حجرالاسود در ضمن مناسک حج.
-
قرض دار
فرهنگ فارسی عمید
(صفت) [عربی. فارسی] qarzdār آنکه به دیگری بدهکار است؛ وامدار: ◻︎ سه بوسه کز دو لبت کردهای وظیفهٴ من / اگر ادا نکنی قرضدار من باشی (حافظ: ۹۱۲).
-
میلاو
فرهنگ فارسی عمید
(اسم، صفت) [قدیمی] milāv ۱. شاگرد: ◻︎ میلاو منی ای فغ و استاد توام من / پیش آی و سه بوسه ده و میلاویه بستان (رودکی: ۵۲۶).۲. شاگرد دکان.
-
میلاویه
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) ‹میلاوه› [قدیمی] milāviye انعامی که به شاگرد میدادند؛ شاگردانه: ◻︎ میلاو منی ای فغ و استاد توام من / پیش آی و سه بوسه ده و میلاویه بستان (رودکی: ۵۲۶).